Aan de overkant van de Campo rivier ligt Gabon. Bij de eerste post worden
onze paspoorten ingeschreven en ze willen de namen van onze ouders hebben.
Lekker interessant! Voor een stempel in ons paspoort moeten we naar Bitam een
plaatsje 18 kilometer verderop. Geen probleem, daar wilden we sowieso heen om
vannacht te slapen. Het lukt ons wel om ons carnet te laten stempelen. We komen
bij een tolpoortje en even later bij een punt waar de gemeente tax vraagt. Pff
als het in deze frequentie doorgaat, telt het wel op. Maar daarna blijft het
stil.
In Bitam lopen we bij de immigratie binnen. De vrouw bekijkt de papieren
en zegt dat we een kopie van ons visum moeten regelen. We doen maar even of we
geen Frans kunnen en niet begrijpen wat ze bedoelt. Zuchtend loopt ze met de
papieren naar achter, om na een paar minuten terug te komen met onze gestempelde
paspoorten. We hebben een oud overlandboek waar een hotel in genoemd staat waar
je op de parkeerplaats kunt kamperen. En inderdaad het kan nog steeds. We zetten
de tent op en voor het eerst na lange tijd koken we weer zelf onze maaltijd. We
genieten ervan!
We zijn gelukkig net klaar met eten als er een medewerkster aan
komt lopen met een dier aan z’n lange staart. Het blijkt een dode bush kat die
in het bos gestroopt is en hier afgeleverd. Ze brandt hem schoon met een brander
en schraapt de verbrande haren met een mes eraf.
Als ze gaat snijden, gaan wij
maar even binnen zitten en aan ons blog werken. We zijn nu nog blijer dat we
onze maaltijd zelf hebben klaargemaakt en niet hier een of andere bushmeal
maaltijd hebben besteld hihi. Nadat we ons blog over Kameroen hebben gepost gaan
we naar bed. We slapen precies naast de landingsbaan van het vliegveld. Nu maar
hopen dat er geen nachtvluchten zijn, dan moeten we onze voeten intrekken zo
dicht bij liggen we. Welterusten.
De nacht is wat onrustig. Er is dan wel geen vliegverkeer, maar naast ons is
ook een verzamelpunt van de streekbussen die alle richtingen op vertrekken dag
en nacht. Het is half acht en we zijn weer op stap. Het is heerlijk stil op de
weg. We zien veel vrachtauto’s langs de weg staan en we vermoeden dat ze op
zondag niet mogen rijden. De weg slingert zich door het regenwoud heen.
Schitterend om te zien. Het is een bijzonder idee dat deze weg gewoon dwars door
het regenwoud loopt en dat aan beide zijden honderden kilometers ondoordringbaar
woud is.
Langs de weg staan allemaal kraampjes waar bush meat wordt verkocht.
Veel verschillende soorten bokjes, porcupines, wilde katten, apen en dan zien we
ook opeens een krokodil hangen. De mensen verdienen hun geld door het stropen
van allerlei wild en dat langs de weg te verkopen. Een ingewikkelde situatie;
wij hebben er moeite mee om dit te zien, maar realiseren ons ook dat deze mensen
al generaties lang gewend zijn om bushmeat te vangen/eten. Je kunt moeilijk
geiten of koeien houden in een regenwoud! En zolang het geen bedreigde
diersoorten zijn… of worden op deze manier juist meer soorten zeldzaam?
Er is in
Gabon ook veel bomentransport. De boomstammen liggen gesorteerd langs de weg en
een vrachtwagen komt de immense stammen ophalen. Bij de fabriek worden de bomen
verzaagd en behandeld tegen termieten. Er rijden dus ook vrachtwagens met
planken. We hopen dat het legale kap is wat we zien en dat er nieuwe bomen terug
worden geplant. Sommige van deze stammen zijn honderden jaren oud!
We blijven de
weg volgen en rijden grote stukken langs de rivier.
We zijn op weg naar de GPS
coördinaten: N 0
0 0’ 0” E 11
0 0’ 27” We zijn benieuwd…. En
dan zijn we er: de evenaar. Fantastisch om na zoveel kilometers rijden hier te
zijn!
We zijn allebei erg opgetogen en nemen wat foto’s. Een bijzonder moment!
Als we weer verder rijden zien we dat de gps nu S(outh) aangeeft in plaats van
N(orth). We hebben het noordelijk halfrond verlaten en rijden nu op het
zuidelijk halfrond! Wat een mooie ervaring. We hebben allebei de evenaar weleens
met het vliegtuig gekruist en Co zelfs per boot, toen hij nog heel jong was. En
nu met onze eigen auto! Iets verderop lunchen we even, we hebben een heerlijke
verse baguette gekocht onderweg. Het is ontzettend drukkend warm buiten en er
zitten veel insecten, dus we picknicken in de auto. Aan het eind van de middag
komen we aan bij het Dr. Albert Schweitzer ziekenhuis in Lambaréné.
We bezoeken
eerst het museum, waar een tentoonstelling over zijn werk is ingericht. In deze
ruimte sliepen vroeger de verpleegsters, ernaast liggen de slaapkamers van Dr.
Schweitzer en zijn vrouw, de behandelkamer en zijn werkkamer. Ongelooflijk de
omstandigheden waarin hij werkte.
We hebben allebei zin in eten, dus we koken
eerst. Na het eten lopen we naar de graven van de familie en kijken we even bij
het ziekenhuis dat nog in gebruik is. Als laatste lopen we langs de rivier, aan
de overkant ligt Lambaréné.
Vanavond slapen we voor het museum. Wel grappig: ik
zie ons al staan met onze tent voor het Rijksmuseum in Amsterdam
.
Na het eten gaan we op de veranda van het museum nog de foto’s van vandaag
bekijken. We hebben allebei het zweet op ons hoofd staan, zo klam is het. Tegen
een uur of acht komt er een lekker windje en koelt het wat af. We zijn benieuwd
hoe het in de tent zal zijn.
Vanochtend kunnen we niet vroeg weg, want onze stekker zit nog in het
stopcontact in het museum en de deur is op slot. Tegen 9 uur vertrekken we pas.
Eerst even het plaatsje in om geld te trekken. Dat dachten we tenminste, maar er
blijkt helemaal geen bank/ATM te zijn. We kunnen nu dus ook niet tanken. We
hadden twee mogelijke routes voor vandaag; de ene was naar het oosten van Gabon
en dan naar Congo en de andere route volgt de weg naar het Zuiden naar Congo.
Gezien het feit dat we niet hebben kunnen tanken, nemen we geen risico en kiezen
we voor de route naar het Zuiden (korter en meer kans op ATM). Sinds 2000 zijn
er verschillende Nationale Parken in Gabon, maar een beperkt aantal zijn
toegankelijk en meestal per vliegtuigje of per pirogue. We hadden graag vandaag
het Nationaal Park Luango bezocht, waar het regenwoud tot aan de zee loopt en de
olifanten op het strand lopen. Helaas lijkt er geen weg heen te gaan. Bij het
plaatsje Ndende kijken we elkaar vertwijfeld aan; is dit de juiste afslag naar
de grens? Het is een smalle dirtroad tussen huizen door. Een auto stopt en
gebaart dat het de juiste weg is. Het is 50 kilometer tot aan de grens. We zijn
nu het regenwoud uit en het landschap verandert.
We rijden op smalle wegen met
naast ons hoog gras. Dan zien we ineens een slagboom. Bij het kantoortje
stempelt de politie ons carnet (normaal doet de douane dat). Als we vragen waar
we ons paspoort moeten stempelen, zegt de man dat dat in Ndende had gemoeten.
Pfff we gaan toch echt niet weer die 50 kilometer dirtroad nog een keer op en
neer (2,5 uur rijden). Hij overlegt even met z’n baas en is zo vriendelijk om
zijn stempel in ons paspoort te zetten. Wat een geluk, we bedanken hem
vriendelijk en rijden Gabon uit.
Adieu Gabon!
Voor meer foto’s zie
map 58. Gabon in de gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten