Ineens zien we een aantal bomen helemaal gevuld met geiten. Blijft een apart gezicht, er stoppen meer mensen om te kijken. Langs de weg zien we veel borden staan van coöperaties van vrouwen, die de pitten tot olie verwerken.
Dan rijden we verder en we volgen de bordjes van Camping Le Calme, zo’n 12 kilometer landinwaarts van Essaouira. Het blijkt inderdaad een heerlijk kalm plekje, we staan tussen de olijfbomen. Hier blijven we 2 dagen om ons verder voor te bereiden op het vervolg van onze reis. Meteen ook even de was doen; zowel het beddengoed als de kleding dan is alles weer lekker schoon. 
We delen de auto opnieuw in, nu Roos haar bagage weg is. Ook halen we de benodigde documenten tevoorschijn voor onze verdere reis. We hebben heel veel kopieën bij ons van onze paspoorten, rijbewijs en dergelijke. Ook hebben we thuis vellen met pasfoto’s afgedrukt (kleur en zwart/wit) en een fiche gemaakt. Een fiche is een overzicht van persoonlijke gegevens en gegevens over de auto, die we waarschijnlijk bij de roadblocks de komende tijd zullen moeten afgeven. We bekijken ook de route voor een paar dagen. Tussen de middag genieten we van de Zwitserse kaasfondue die we gekregen hebben van Simône. Heerlijk! We hebben allebei zin om weer op reis te gaan, het voelt nu echt dat we naar huis rijden. We gaan eerst even naar Essaouira, een mooi plaatsje aan de kust. 
Er is een gezellige haven. Vanaf de 14e eeuw is veel van de Atlantische zeevaart via deze haven verlopen. Het was het einddoel van de karavanen van beneden de Sahara, die Afrikaanse spullen brachten om te exporteren naar Europa. Er heerst een enorme bedrijvigheid.
De stad, de haven en de versterkingen zijn in Europese stijl gebouwd. Wij zakken verder de kust af naar Agadir. De route is erg mooi, de weg kronkelt door een gebied met wederom veel aganiabomen. 
We zien ook regelmatig kuddes dromedarissen staan. 
Voordat we bij Agadir aankomen, genieten we van de kustlijn. We zien ook veel (kite-)surfers. We voelen ons erg ontspannen.
In Agadir doen we boodschappen bij een grote supermarkt. We willen onze voorraad nog niet aanspreken, als het nog niet nodig is. Het is interessant winkelen; groenten, fruit, brood en alles van Marokkaanse bodem is supergoedkoop en alles wat geïmporteerd is megaduur. Soms ontkom je er niet aan om geïmporteerde producten te kopen, Marokkaans knackebrod bestaat namelijk niet. Tot onze verbazing is gerookte eend goedkoper dan ham, dus we eten lekker een broodje eend voor de lunch. Haha echt afzien hoor zo’n overlandtrip! We tanken nog even en dan is het alweer in de middag als we verder rijden. Van Agadir hebben we voldoende gezien; modern, veel hotels enzo. We rijden meer naar het Zuiden en we kijken of we een plek zien waar we vannacht kunnen overnachten. Er is echter nog veel bewoning. Als we langs een camping komen, besluiten we daar vannacht te blijven. Ook al hebben we erg genoten van het Marokkaanse eten, we zijn allebei erg blij met de heerlijke maaltijd die Co vanavond kookt; verse zalm met venkel en gebakken aardappeltjes! Als de zon opkomt, staan we op. Het is nog vroeg, half zeven. Even douchen, ontbijten en inpakken en we zijn voor half 8 op pad. Wel een grappige camping die we vannacht hadden; een enorme poort en daarachter een groot terrein met allemaal camperplekken. Het is nog nieuw dus de begroeiing is nog klein. maar voor Marokkaanse begrippen ziet het er allemaal netjes uit.
We hopen vandaag de Westelijke Sahara te bereiken. De weg is weliswaar een asfaltweg, maar alleen in het midden is het asfalt goed en aan de zijkant zitten lelijke diepe gaten. Als je daarin komt met je wiel, dan heb je wel een probleem met je vering. De bussen en vrachtwagens die we tegenkomen eisen gewoon de weg op, dus het is zorgen dat je aan de kant komt. Op sommige stukken wordt er aan de weg gewerkt en dan rijden we door een muur van stof. Hopelijk geen tegenliggers!. 
Af en toe komen we door een kleine nederzetting heen. Dorp kan je het niet noemen in deze uitgestorven uitgestrektheid. Ze houden hier erg van vlaggen en van grote poorten in het niets.
Algauw komen we de eerste politie roadblock tegen. De agent vraagt om een fiche en daarna kunnen we snel doorrijden. Het is een wisselend landschap: zand en ook uitgestrekte droge vlaktes met stenen. We kunnen de weg soms kilometers lang zien lopen.
Ook rijden we langs de kust. Het is een schitterende kustlijn met een enorm blauwe zee. We zien veel vissers in tentjes of kale huisjes. 
Dan alweer de volgende roadblock. Het gaat als volgt: er zijn 2 borden geplaatst van politiecontrole. Dan weet je dat in ieder geval. Bij het eerste bord gaan we direct goed in de rem en vervolgens rijden we stapvoets naar bord 2. Daar stoppen we helemaal. Dan kijken we wat de man in uniform doet. Oh hij laat zijn hoofd naar beneden vallen. Denk niet hij is in slaap gevallen, dit betekent gewoon dat we naar hem toe mogen rijden, hij is gewoon te lui om te wenken. Maar wel bij hem meteen stoppen. Ook niet te snel rijden, want dan is het goed fout. Dan zijn er een aantal mogelijkheden wat hij gaat doen. Hij knikt, hij begint met zijn handen te wapperen dat je door moet rijden of hij wijst naar de kant. Dat laatste hebben we dit keer, meestal mogen we gewoon doorrijden. Hij vraagt ons paspoort en Eef geeft onze ID’s van Zuid Afrika en onze paspoorten. Dan gaat hij naar zijn ‘kantoortje’ (een gammele hut), en noteert hij alles met aandacht. Daarna stelt hij nog wat vragen waar we vandaan komen, waar we geweest zijn en waar we naar toe gaan en dan mogen we weer verder. We ontmoeten 11 van deze posten op onze weg vandaag. We lachen en hebben plezier erin. Eef spreekt net genoeg Frans om te kunnen socializen en te weinig om soms toch ook net te kunnen doen dat ze het niet begrijpt. Ook haar hoofddoek lijkt te helpen. We gaan lunchen en we zetten de auto op de rand van een klif met uitzicht over zee. Wat een super omgeving! 
Inmiddels is de weg aan weerszijden omgeven door mooie witte zandduinen. 
Aan het begin van de middag naderen we het punt waar de Westelijke Sahara begint, we zijn benieuwd of we er iets van merken. Dit was Marokko, wat hebben we genoten van het land. Het zwerfvuil en het vuil bij de huizen was echt heftig, veel erger dan in Zuidelijk Afrika. We genoten vooral van de natuur en de kleurrijke medina’s. Het is de natuur van Afrika (het doet ons veel aan Namibië denken) gemixt met de Arabische cultuur, die het een bijzonder land maken.Vaarwel Marokko! وداعا المغرب
Voor meer foto’s zie map 45. Morocco in de gallery.
. Voordeel is wel dat ze WIFI hebben en we dus weer wat kunnen posten. We zijn bijna 8 maanden onderweg en nog steeds schrijven we iedere dag wat we meegemaakt hebben. Als we het plaatsje uitrijden, hebben we nog zo’n 60 kilometer te gaan. Onderweg kopen we nog wat mandarijnen en granaatappels bij een winkeltje in een dorpje. 
