Als we de grens met Bosnië zijn gepasseerd staan we ineens in een file van een paar honderd meter. Aan de grens met Kroatië gaat het tergend langzaam. Waarom? We weten het niet. 
Wel zien we dat van de mensen uit Bosnië alle papieren grondig worden gecontroleerd. Co doet het denken aan de tijd toen er nog grenzen waren in Europa. Als Nederland een conflict had met een ander land had je bij de grens altijd lange rijen en mocht je ook nog je auto leeghalen voor controle. Maar goed na ruim 1 1/2 uur zweten in de auto, komen wij aan bij het grenskantoor en na enkele luttele seconden (de douane kijkt alleen even in het paspoort), kunnen we doorrijden. 
Dan rijden we in Kroatië. We zijn een flink stuk boven zeeniveau op een bergweg en we zien Dubrovnik beneden liggen. Wat een schitterend gezicht. 
Het komt een beetje over als Zuid Frankrijk. Het is erg warm, de temperatuur is inmiddels opgelopen boven de 35 graden. Het trekt ons niet zo om nu Dubrovnik te bezoeken, dat doen we liever morgenvroeg. We besluiten naar onze camping te gaan, die zo’n 16 kilometer buiten Dubrovnik ligt. We hebben een heerlijk plekje in de schaduw. De tent staat binnen 10 minuten en dan is het tijd voor het blog, de foto’s en vooral relaxen. We genieten van de rust en het uitzicht op de camping.
We lopen naar de rand van de camping en zien opeens de zee.
Er loopt een steil pad naar beneden. Dan staan we aan de zee, en het ziet er zo heerlijk uit dat Eef er meteen in plonst. Het water is helder en heeft zo’n mooie blauwe kleur! Wat komen we toch op mooie plekjes.
We hebben ons voorgenomen om vroeg naar Dubrovnik te gaan, dus we zijn al voor 7 uur op weg. Na 20 minuten rijden we de stad binnen en gaan op zoek naar een parkeerplaats. We parkeren onze auto en de parkeerwachter zegt 100 Kroatische kuna (HKR). Wij hebben nog geen tijd gehad om geld te trekken, dus dat gaan we eerst even doen. De parkeerplaatsen zijn overvol, omdat de mensen die er wonen en werken ook gebruikmaken van deze parkeerplaatsen. Wij hadden liever met de bus naar de stad gegaan, maar omdat we na het bezoek aan de stad weer verder reizen richting Split hebben we dat niet gedaan.
Dan gaan we de oude stad in, het is al best wel druk ook al is het nog voor half 8. 
We wandelen door de stad. Omdat het al erg warm is gaan we eerst de vestingmuur beklimmen en erop rond wandelen. Je kunt helemaal rondlopen en zo de hele oude stad vanaf boven bekijken. Kosten 100 HKR pp ! Het is ontzettend leuk om te doen. Zowel het zicht op de stad als richting zee is erg mooi.
De hele tocht duurt zo’n anderhalf uur en op het eind zijn we blij van de muur af te kunnen. Het is dan al over de 30 graden en zelfs de lokale inwoners lopen te puffen. Er staat namelijk geen zuchtje wind. Dan zijn we weer waar we onze wandeling begonnen zijn. We gaan op een terrasje zitten en bestellen koffie met iets lekkers erbij. 
Bij het afrekenen blijkt het 100 HKR. Huh, het lijkt wel of alles hier 100 HKR kost
!! Heel apart. Wel even andere prijzen trouwens dan in de omringende landen. Het is heerlijk om even bij te komen in de schaduw. Dan lopen we nog een andere route door de stad. Via kleine steegjes en de hoofdstraat verlaten we aan het eind van de ochtend de oude stad Dubrovnik. 
Het is erg mooi, maar in de tussentijd zijn de cruiseschepen en bussen met toeristen gearriveerd en is het behoorlijk druk. Wij maken graag plaats voor hen. We lunchen onderweg op een mooi uitkijkpunt. Ook zien we uitgebreide mosselkwekerijen in verschillende baaien.
De weg naar Split loopt langs de kust en is 200 km. lang. We genieten dus van het mooie uitzicht en alle eilanden. Kroatië telt meer dan duizend eilanden. De kustlijn is erg mooi omdat het erg natuurlijk is, met veel baaitjes en ook hele stukken waar (nog?) helemaal niets ontwikkeld is. Op een bepaald moment staan we ineens weer voor de grens met Bosnië. Bosnië heeft namelijk een stuk land dat grenst aan de zee (zodat zij ook een stuk kust hebben). Het is niet zo druk als bij de vorige grensovergang en ook hier worden de mensen uit Bosnië weer meer gecontroleerd dan alle anderen. Wij houden ons paspoort omhoog en mogen direct doorrijden. We doen weer even boodschappen voor een paar dagen. Het is zo warm dat we besluiten een camping te zoeken. We willen graag langs de kust wild kamperen, maar dat is hier verboden en er staat een flinke boete op. Het wordt dus een camping. De eerste camping die we zien is afschuwelijk: bovenop elkaar, weinig schaduw en erg druk. Gelukkig zien we verderop een leuke kleine camping, met mooie olijfbomen. Naast onze tent zien we de olijven hangen, die in oktober geplukt gaan worden voor de olie. 
Het is zo warm dat we beiden geen zin hebben in warm eten. Co’s vers gemaakte vruchtensalade is een heerlijk alternatief! Vandaag een rustig reisdagje, we hebben even geen behoefte aan bezienswaardigheden. We vervolgen onze kustweg naar Split en rijden daarna door naar Sibenik. Daar aangekomen is het echt tijd voor een kopje koffie en we genieten ervan op een gezellig terrasje. Het is alweer behoorlijk warm, toch slenteren we even door het stadje. We willen graag ook wat van het binnenland van Kroatië zien en gaan dus de kustroute af. We realiseren ons dat we voorlopig geen zee meer zien tot Finland en nemen met enige weemoed afscheid van de Adriatische zee. Dan vervolgen we onze weg richting Zadar en voor Zadar slaan we naar Obrovac. We rijden de bergen in en het wordt flink frisser: van de 32 graden die we vanmorgen hadden, zijn er nog 18 over. Heerlijk reisweer dus, al hoor je ons ook niet klagen over de hitte.
Tegen de middag komen we aan bij Plitvicka Jezera, een Nationaal natuurpark dat op de Unesco Werelderfgoed lijst staat. Er zouden mooie meren en watervallen moeten zijn. Het is verschrikkelijk druk bij het Informatiecentrum. We informeren even naar de mogelijkheden. Voor is het te laat en we besluiten naar een camping te gaan en morgen de tocht naar de watervallen te ondernemen. We rijden door naar het dorp Catrnja en vinden een mooie camping Korana. We liggen vroeg in bed, zodat we morgen lekker vroeg kunnen beginnen.We gaan op weg naar Nationaal Park Plitvicka Jezera (ofwel de Meren van Plitvice). Het is de grootste van de acht nationale parken die Kroatië telt. Dit gebied is in 1949 tot Nationaal Park uitgeroepen en is daarmee het oudste van Kroatië. In 1979 werd het park op de Wereld Erfgoedlijst van Unesco geplaatst. We wisten niet dat ook natuurgebieden op deze lijst staan. Het is 7 uur, de kassa gaat open en we lopen het park in. Het is nog erg stil en we lopen alleen de paden af. We nemen route C, een route van 4-6 uur.
Als eerste komen we langs de hoogste waterval van Kroatië. Wauw, vooral met zo’n intens blauwe lucht erachter!
Dan lopen we langs schitterende meren. De meren zijn bekend om hun watervallen op kalkachtige beddingen, waarbij het kalkgesteente in een bijzonder proces constant aangroeit. Het kalk is poreuze rots ontstaan door calciumcarbonaat uit het water, dat barrières, drempels en andere vormen bouwt in de kalkachtige rivieren en beken. Het is adembenemend mooi! 
Zo lopen we ruim anderhalf uur met z’n tweetjes heerlijk door het park.
Dan komen we aan bij een meer waar we met een fluisterboot naar de overkant worden gebracht. We steken het meer dwars over. 
Wij vervolgen onze tocht en lopen over bruggetjes, vlonders en mooie paden. 
We zijn onder de indruk van de vele plantensoorten en de diversiteit aan bomen. Er zijn hier tot nu toe 1267 verschillende plantensoorten gevonden, 55 soorten orchideeën, 321 vlindersoorten en 160 vogelsoorten. We zien inderdaad een paar verschillende vlinders. Kortom een fantastische veelzijdigheid aan flora en fauna. 
Er zouden hier ook bruine beren en katachtigen rondlopen, die zien we helaas niet vandaag. We lunchen met een bakje vruchtensalade en wat crackers op een bankje met uitzicht over een meer en watervallen. 
Als we bij het hoogste punt aankomen, stappen we in een bus die ons een stuk terugbrengt. We wandelen het laatste gedeelte naar de auto. Het is erg mooi om de route die we gelopen hebben nu vanaf boven te zien. 
We zijn erg blij dat we dit gedaan hebben, het is moeilijk om de schoonheid van het gebied vast te leggen op foto’s. Het is zo groots! Voldaan stappen we aan het begin van de middag in de auto en we rijden naar Zagreb. Vlak voor Zagreb zien we een bandenspecialist en laten we onze 6 banden roteren en uitlijnen. 
We rijden door het centrum van Zagreb en dan naar de grens. We komen helaas geen camping meer tegen, dus we steken de grens over. Er zit niemand in het grenshokje, dus we rijden zo door. Zbogom Hrvatska!
Voor meer foto’s zie map 19. Croatia in de Gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten