We passeren pas laat de grens. Het gaat heel soepel, dat we uit Zuid Afrika komen opent vele deuren. Zelfs de mijnheer van Customs maakt een gezellig praatje.
Het is 8 uur en nog anderhalf uur te gaan tot aan de camping. We hebben één geluk: door het tijdsverschil winnen we 1 uur. We komen aan voor het donker en de eigenaar Rino begroet ons allerhartelijkst, geeft ons beiden een hand en nodigt ons uit voor een drankje als we klaar zijn met de tent opzetten. We kiezen een plekje aan de rand van het meer van Ohrid. Net als we onze tent op willen zetten, komen er 4 mensen uit een caravan stappen en ons begroeten. Ze zijn heel enthousiast over onze wagen en reis, en hebben zelf ook veel verhalen te vertellen. Een uur later bouwen we alsnog onze tent op en genieten van ons welkomdrankje en hapje. Daarna vlug naar bed na een pittige dag rijden, maar wel genoten van de natuur die hier echt overweldigend is. We horen over het water het geluid van het avondgebed van de moskee in Struga. Als we de volgende dag zitten te ontbijten, komt Rino ons een kopje koffie (en thee) brengen. Zo aardig! Daarna lopen we gezellig door het dorp: 4 straten met wat huizen en een minaret. We hebben wat groenten nodig maar daar zijn ze hier niet zo van. We scoren een kool en wat tomaten 
bij het winkeltje naast de moskee. 
We doen de was en zitten daarna heerlijk bij het meer. Hier blijven we nog een dagje staan!
Inmiddels is het maandag en gaan we weer verder. Gister hadden we voor het eerst een dag met veel regen, dus heerlijk lang uitgeslapen en veel in de auto doorgebracht. Van onze buurman mochten we eten onder zijn luifel, dat was wel even handig! Nu schijnt alweer vroeg de zon en we verlaten ons schitterende plekje. Via Struga rijden we naar Ohrid. Ohrid was vroeger de plaats waar welgestelde Joegoslaven een huis hadden en het begint weer wat van die allure terug te krijgen. We hebben de GPS ingesteld op een kerkje dat aan het water ligt, genaamd Sveti Jovan Kaneo. Helaas begrijpt onze GPS soms niet dat de wegen met onze auto niet smaller dan zo’n 2.40 meter moeten zijn en dat trappen ook niet makkelijk zijn.
Eef stapt uit om Co door de smalle straatjes te dirigeren en uiteindelijk komen door de stuurmanskunst van Co weer op een wat grotere weg. Pfff, wel even pittig. We besluiten de auto te parkeren en lopend naar het kerkje te gaan We lopen door de oude stad wat erg sfeervol is met veel restaurantjes. 
Het kerkje ligt inderdaad erg mooi. Aan de overkant zien we het fort Samuel. 
Dan rijden we een binnendoor route naar Skopje. We komen door veel dorpjes en zien de één na de andere moskee, de één nog mooier dan de andere. 
Toch komt de bevolking niet erg islamitisch over. In de dorpjes dragen oudere vrouwen wel een hoofddoek maar de jonge mensen in de steden zijn gekleed als in een willekeurige Westerse stad. Onderweg zien we een leuk restaurantje waar we even koffiedrinken, 180 dinar voor een cappuccino, groene thee en een stuk cheesecake is te overzien (1 euro=60 dinar). We genieten van de route. Eef haalt even een brood bij een lokaal winkeltje en op haar vraag of ze met euro’s mag betalen, gebaart de man dat ze het brood zo mee mag nemen. Na een picknick komen we aan in Skopje. We parkeren in het centrum waar we direct welkom worden geheten door een man. Er staan allemaal tentjes en spandoeken, maar we komen er niet achter waarom. Naast onze auto is het monument voor alle gevallenen in de oorlog. 
We lopen onder de boog door naar het Macedonië plein waar het bekende beeld staat van de strijder op z’n paard. Het plein is het belangrijkste plein en heeft een oppervlakte van 18.500 m2. 
Iets verderop ligt de Stenen Brug. Deze brug is oorspronkelijk gebouwd in de 15e eeuw en bijzonder is dat de brug door de eeuwen heen vele aanslagen en natuurrampen heeft overleefd. 
Hier vlakbij zijn ook de Ministeries. De Macedoniers zijn gek op beelden, overal waar je kijkt staan beelden. Moeder Theresa is in Skopje in 1910 geboren en woonde hier voordat ze naar Calcutta werd uitgezonden. Een bezoek aan Skopje is niet compleet zonder een bezoek aan het memorial house dat voor haar opgericht is. 
Terug bij de auto besluiten we nog een kerkje (Sveti Spas) te bezoeken dat wat verder buiten het centrum ligt. De kerk is gebouwd in de 19e eeuw, in de eeuwen hierna werden prachtige wandschilderingen aangebracht. Een deel van deze schilderingen werden pas ontdekt tijdens de laatste restauratie. We worden rondgeleid door een aardige mijnheer die alleen Macedonisch spreekt. 
Vlakbij is ook een supermarkt, waar we met euro’s kunnen betalen dus we shoppen even lekker! Het vlees kopen we bij een slager 
Bij Skopje is één camping, naast een hotel. Makkelijk te vinden en als we eraan komen staat er 1 caravan terwijl er 70 plekken zijn. Macedonië is nog niet echt een vakantieland. Net als in Albanië doen ze wel hun best, maar de sanitaire voorzieningen zijn overal zeer beperkt. We zagen onderweg regelmatig Albanese vlaggen wapperen, er wonen hier namelijk een miljoen Albanezen!
Vandaag rijden we richting Bulgarije. Onze landkaart geeft maar weinig wegen aan dus we zijn afhankelijk van de GPS. En de GPS stuurt ons een zeer landelijke route. Soms moeten we stoppen voor een tractor. Ze doen hier zelfs op de tractor boodschappen.
Tot onze verbazing zijn er veel rijstvelden in Macedonië. Dat associëren wij toch meer met Azië.
Tegen 12 uur komen we aan bij de grens en verlaten we Macedonië. Eef geeft onze laatste Macedonische geld aan een mannetje dat langskomt.
Zbogum MakedoniJa!
Voor meer foto’s zie map 13. Macedonia in de Gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten