Aangekomen bij de Roemeense grens vlakbij Durankulak vraagt de douane ambtenaar naar onze paspoorten. Hij zegt tegen zijn collega: Ollanda, en we zijn in 2 minuten de grens over en dan rijden we in Roemenië. 
We rijden vlot door naar onze camping net buiten Mangalia. Het is een mooie camping met schoon en fris sanitair, wel even lekker! Er staan verder alleen Roemenen op de camping, dus we zijn wel een bezienswaardigheid. De sfeer is gemoedelijk en we genieten van het heerlijke zonnetje. Na het avondeten maken we een mooie wandeling door het dorp en over het strand. 
Vanmorgen worden we al vroeg gewekt door een vliegtuig die diverse malen zo laag overvliegt dat hij de boomtoppen moet ontwijken! Hij heeft er nogal schik in. Wij zijn wakker en gaan op stap.
Het is erg winderig en de zon schijnt. We gaan op weg naar Boekarest. Het landschap is Hollands, uitgestrekte velden met als verschil overal herders met kuddes schapen en geiten.
Hoe meer we Boekarest naderen, hoe meer de temperatuur omlaag gaat en het weer slechter wordt. De camping ligt even buiten de stad, in sector 1 – dat klinkt nog wel erg communistisch. We zetten de tent op en lunchen even. De manager van de camping raadt af om met de bus naar het centrum te gaan, omdat het erg druk is op vrijdagmiddag. Bovendien zijn taxi’s hier heel goed betaalbaar. Dus we pakken de taxi de stad in en stappen uit bij het Parlementspaleis.
We gaan vandaag het Parlementspaleis ofwel het voormalig paleis van Caucescu bezoeken.
Het paleis is na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld. Het is 270 bij 240 meter, 86 meter hoog en 92 diep. Het heeft 12 verdiepingen en 8 ondergrondse niveaus. Het paleis is gebouwd in opdracht van de Roemeense president Nicolae Caucescu. De bouw begon in 1984. Voor de bouw van het paleis en de bijbehorende Boulevard van de Eenheid werden een complete woonwijk (700 gezinnen), een stadion, kunsthistorische kerken, kloosters en synagogen afgebroken. Het gebouw is geheel van Roemeens bouwmateriaal gemaakt. Tijdens de bouw was nagenoeg de gehele Roemeense economie in dienst ervan. De complete productie van marmer in Roemenië was bestemd voor het paleis. Caucescu en zijn vrouw hebben de voltooiing van het paleis niet mee kunnen maken, ze werden na de Roemeense Revolutie geëxecuteerd in 1989. Sinds 1994 zetelt het parlement in dit gebouw.
Binnen zijn er 2000 zalen en kamers. Caucescu was bang om vergiftigd te worden en daarom wilde hij geen airconditioning. Hij liet een natuurlijk systeem aanleggen. Ook was hij bang voor aanslagen en liet hij ondergrondse atoombunkers aanleggen, die als ontsnappingsroute een verbinding naar de ondergrondse metro hadden.
Het terras op de hoogste verdieping is helaas gesloten, maar vanaf een lager terras is het uitzicht ook schitterend. We kijken uit over de Boulevard van de Eenheid, Caucescu wilde een boulevard zoals de Champs Elysees alleen dan breder en langer.
Na anderhalf uur zit de rondleiding erop en wandelen we naar buiten. We zien een bushalte van de “hop on hop off bus”, dat lijkt ons wel wat. Nog even langs wat highlights rijden. Uiteindelijk staan we een uur te wachten voordat de bus komt, en blijkt dat ze maar één halte verdergaan. We zijn er klaar mee en houden een taxi aan om terug naar de camping te gaan. We hebben genoten van het paleis en de taxiritten door de stad. Genoeg input om een indruk te hebben van de allure van Boekarest!
Vandaag rijden we naar Bran. Het vlakke landschap van gister zien we nu veranderen, we rijden richting de bergen (Karpaten). Ook de stijl van de huizen doet heel anders aan, beetje Oostenrijks. Er zijn lang geleden veel Saksen hier neergestreken en die invloed is goed zichtbaar. Nadat we boodschappen hebben gedaan, zoeken we een leuk plekje voor een koffiestop. Het is hier erg goedkoop, een cappuccino en een muntthee voor 1,35 euro. We rijden via Braslov, een moderne stad met een mooie historische kern. In Bran aangekomen blijkt het een enorme toeristische trekpleister en barst het van tentjes en kramen die hun spullen willen verkopen. Ook zitten vrouwen te handwerken.
Waar zijn we? Bij het kasteel van Dracula, een belangrijk monument voor Roemenië en gelegen op een klif. Het is een behoorlijke klim om bij de voordeur te komen.
Het kasteel is gebouwd in 1377. Het is een prachtig kasteel en zowel van buiten als van binnen erg sfeervol. Je zou er zo kunnen wonen. Het kasteel is generaties lang in koninklijke handen geweest. In het begin van de 20e eeuw was het kasteel het belangrijkste huis van Queen Mary, de Roemeense koningin. Het kasteel is voor het grootste deel ingericht met voorwerpen uit haar tijd. 
Het kasteel is in beslag genomen in 1948 door de communistische regering en in 2006 teruggegeven aan erfgenaam Dominic von Habsburg. Hij zette het kasteel te koop voor 80 miljoen euro. De familie besloot echter het kasteel niet te verkopen, maar open te stellen als een museum gewijd aan Dracula. Vlad Dracula was een berucht Roemeense krijgsheer, die het kasteel gebruikte als hoofdkwartier. Waarschijnlijk baseerde de Ier Bram Stoker in 1897 zijn roman Dracula op deze krijgsheer. Graaf Dracula is de bekende fictieve aristocratische vampier, er zijn veel films gemaakt naar aanleiding van de oorspronkelijke roman. Het is erg leuk om via geheime trappen, balkonnetjes en allerlei gangetjes door het kasteel te dwalen. 
Daarna rijden we door naar onze camping, aan een riviertje. Hij draagt de toepasselijke naam: Vampire. Het was een leuke dag en wat zal de nacht nog brengen in de buurt van Graaf Dracula. 
We hebben de nacht overleefd! We rijden terug naar Braslov via een bergweg. Erg mooi om de stad beneden te zien liggen. Het is zondagochtend en erg stil op straat, als we ook nog even door het oude centrum rijden.
We hebben een suggestie voor een camping gekregen dicht bij de grens, in Timisoara. Dus daar rijden we vandaag heen. Het is mooi weer en we rijden weer door een heel ander gebied. Landelijker en armoediger. Veel paard en wagen, tractors, landbouwgrond. De huizen in de dorpjes waar we doorheen rijden zijn veelal gebouwd rond 1920 en nog steeds bewoonbaar. Soms staat er tussen de vervallen huisjes wel ineens een prachtige kerk. 
Dan begint het te regenen en het houdt niet meer op. We zijn inmiddels bij de camping, maar het trekt ons niet om de tent op te zetten. We besluiten om door te rijden naar Belgrado in Servië. Vlak voor de grens zet Eef nog even ons laatste Roemeense geld om in yoghurt, rollen mentos, shampoo en tandpasta: altijd handig! Bij de Roemeense grens vraagt de douanebeambte om onze autopapieren en om een vignet. Helaas hebben we geen vignet. Kennelijk hadden we dat aan de grens moeten kopen, toen we Roemenië binnenkwamen. Wat nu? De man wil ons een boete geven van 150 euro. En wij willen dat natuurlijk niet. Er staat inmiddels een lange rij auto’s achter ons. Nadat de man een paar keer vraagt wat Eef voor hem kan betekenen en zij op z’n Eef’s lief lachend haar onnozelste gezicht had opgezet, mochten we twintig minuten later doorrijden. Pffff.
La revedere România!
Voor meer foto’s zie map 14. Romania (in de Gallery).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten