Op weg naar de Kaap

Bij de receptie van het Twee Rivieren kamp is een balie van de immigratie en de politie. We krijgen voor de laatste keer deze reis een stempel in ons paspoort en in ons carnet.  Een bijzonder gevoel! We verlaten het park, tot de volgende keer :-) en rijden naar Upington, zo’n 250 kilometer verder. Vroeger was dit een gravelweg, maar nu ligt er een strakke asfaltweg. Wel jammer, maar gelukkig is in het park nog steeds alleen maar dirtroad. Het komt regelmatig voor dat toeristen met een sedan het park ingaan en vast komen te zitten in het (diepe) zand. Nog even zien we langs de weg rode duinen.

Rond 11 uur rijden we Upington binnen. We gaan eerst langs de Toyota garage. Aan de onderkant van de auto is een plaat losgetrild en het ratelt nogal. Bij de garage draaien ze twee nieuwe bouten erin en klaar is kees eeeh Co. Na een paar minuten staan we weer buiten met de complimenten voor onze reis, service van Toyota. Dan wat boodschappen doen en we lunchen bij ons favoriete tentje. Ze hebben tegenwoordig wifi, dus we pakken meteen onze computer om ons laatste blog van Namibië te posten. In de loop van de middag gaan we weer verder. Speciaal in dit gebied zijn de rozijnenkwekerijen. Grote velden met rijen druivenranken en ernaast betonnen plekken waar de druiven liggen te drogen tot rozijnen.

Onze bestemming van vandaag is Augrabies. Dit is een Nationaal Park, bekend om z’n waterval en mooie natuur.

We zetten onze tent op en gaan koffie/thee drinken. Bij de receptie zijn we gewaarschuwd voor de apen en de baboons, die erg vervelend zouden zijn. En inderdaad, ze zijn vet irritant. Co schiet ze weg met zijn katapult. Iets verderop zien we dat een baboon een auto inspringt, omdat de vrouw aan’t het koken is. Lekker dus. We durven de tent niet alleen te laten en wachten tot het donker is om naar de waterval te lopen. We lopen door het stikdonker. De waterval is aangelicht. Het is heel stil op het geraas van het water na.

We worden wakker van gestommel op de auto. Co kijkt uit z’n raam en ziet een baboon voor het gaas zitten. Van ons schreeuwen trekt hij zich niets aan. Dus Co glipt snel de tent uit om hem met de katapult weg te jagen. Er zijn fijnere manieren om wakker te worden! Als we ingepakt hebben, verlaten we de camping. Heel jammer, we zouden best langer willen blijven. Maar het is echt geen doen met de baboons. Je kunt niet rustig zitten en moet continu alles in de gaten houden. We wandelen nog even naar de waterval. Op de rotsen zitten dassies van de zon te genieten.

Wij hebben helaas pal de zon tegen bij de waterval, dus foto’s maken is ondoenlijk.

Daarna rijden we een stukje het park in. Aan het begin van de weg kruist een riviertje de weg en is het heel erg groen.

Iets verderop begint het mooie stenige landschap. De kleuren van de natuur zijn schitterend.

Hoogste tijd om weer op pad te gaan. We rijden naar Springbok. Op deze weg mag je 100 km/u, maar er staan grote borden dat BMW toestemming heeft om 250 km/u te rijden om nieuwe auto’s uit te testen. Het is namelijk een hele rechte en lange weg!

In Springbok hebben we nog geen zin om te stoppen, dus we lunchen even en rijden door. Verkeerde beslissing blijkt later, want we komen geen (mooie) campings meer tegen. Van onze buurtjes in de Kgalagadi hebben we een tip gekregen voor een camping in Strandfontein. We besluiten vandaag wat langer door te rijden en dan twee nachten daar te blijven, als het tenminste leuk is. Rond 5 uur komen we aan in Strandfontein. De camping ligt schitterend, pal aan zee. Iedere plek heeft z’n eigen badkamer, maar die zit helaas op slot. Wel doet de elektriciteit het. Helemaal prima! Een mooie zonsondergang.en dan naar bed. Het is lekker fris, koud volgens Co.

Een relaxte ochtend met ontbijt in het zonnetje. Het kantoor van de camping blijkt in het begin van het plaatsje te zijn. We hebben geen zin om in te pakken om daarheen te rijden en lopend is te ver. Vlak bij onze tent zijn openbare toiletten voor strandgasten die er heel redelijk uitzien. En een douche kunnen we wel een dagje zonder! We genieten enorm samen. Tussen de middag kookt Co, wat een uitzicht!

Het is maar 12 graden als we opstaan, dat is een tijd geleden! We zakken de Westkust af richting Kaapstad, via allerlei bekende plaatsjes zoals Paternoster. Het West Coast National Park bij Langebaan kunnen we natuurlijk niet overslaan: een mooie lagoon, wetlands en fynbos met witte duinen.

We hebben een Wildcard gekocht in de Kgalagadi zodat we alle Nationale Parken in Zuid Afrika een jaar lang gratis in mogen, heel handig. We wandelen even naar een birdhide, maar er zitten niet zoveel vogels.

Met nog 80 kilometer te gaan voor we in Kaapstad zijn, zien we de Tafelberg al in de verte.

In de loop van de middag komen we aan in  Melkbosstrand (30 km. voor Kaapstad), waar we de tent opzetten op een camping. We hebben zin om de komende dagen in de Kaapregio door te brengen!


Voor meer foto’s zie map 63. South Africa in de gallery.