Onze 'avonturen' in Abidjan

We hadden ons voorgenomen om vanmorgen naar de mis te gaan om 6.15 uur. We zijn kennelijk allebei zo moe, dat we pas wakker worden als we gezang, trommels en handengeklap uit de kerk horen. Morgen weer een kans zullen we maar zeggen. Na het ontbijt proberen we het internet van de congregatie. Dit is niet zo snel en we besluiten de boel in te pakken en wederom naar het golf hotel te gaan. Het is niet zo druk op de weg gelukkig. We genieten van alles wat we om ons heen zien.

Op het laatst missen we een afslag en gaan we richting de tolpoortjes van een brug. Co rijdt dus achteruit de afrit op (je bent Afrikaans of je bent het niet). Maar helaas na 100 meter worden we tegengehouden door de politie en gesommeerd om vooruit te rijden. De politieman zegt dat we gewoon de tolbrug heen en weer moeten nemen. Achteruit rijden is niet toegestaan. Co grinnikt; als je ziet hoe we af en toe rijden met 7 auto’s naast elkaar op een 3 baans weg, links en rechts inhalen ja dan moet je inderdaad niet 100 meter achteruit rijden. Bij het hotel aangekomen doen we wat internetzaken, we lunchen heerlijk en we gaan dan naar de Ambassade. Daar hebben we eerst weer een veiligheidscontrole. We mogen één voor één naar binnen en de guard kijkt of we niets verdachts bij ons hebben. Co wordt zelfs gescand. De dame van de visa ziet er erg mooi uit vandaag, slijmt Co. Nadat ze onze paspoorten heel aandachtig doorkijkt, krijgen wij onze paspoorten terug met een visum voor een maand. Jippie, gelukt! Op ons gemak rijden we terug naar onze katholieke vrienden. De route kennen we inmiddels wel, maar in de buitenwijken blijft altijd genoeg te zien! Kilometers lang aan beide zijden van de weg, verkoop van van alles.

We zetten de tent op en gaan lekker koffiedrinken. Even rust tot de volgende dag!
Half 6, het is nog donker en we gaan douchen. Als we gedoucht hebben is het gezang van de mis al begonnen. Wij gaan vlug naar binnen en onder het gezang loopt de kerk vol met mensen uit de omgeving. Best interessant om een mis mee te maken. Na het ontbijt nemen we afscheid van de priesters en we gaan weer naar Abidjan. We zijn echter erg vroeg, We halen even geld bij de ATM en dan zien we een Patisserie Paul. Co is helemaal blij; eindelijk weer iets lekkers bij de koffie/thee.

Wat een klasse! We raken in gesprek met de manager en die geeft ons zijn telefoonnummer. Hij kent heel veel mensen, dus als we maar enig probleem hebben dan moeten we hem bellen. Aardig! Dan is het tijd om naar Ulrich en zijn vrouw Karen te gaan. Ulrich kennen we van ons blog als trouwe volger. We worden warm ontvangen en praten gezellig bij over werk, leven en reizen. Al gauw is het tijd om naar Toyota te gaan, want we hebben een afspraak om half 12. We ontmoeten de directeur Olivier Buisson, die erg gecharmeerd is van onze trip. Er is eerst lunchpauze van 12 tot 2 hihi. Heel apart. Daarna gaan ze aan de slag met de auto en om half vier is de onderhoudsbeurt klaar en rijden we de garage weer uit.

Onze startaccu was niet meer OK, dus die is meteen vervangen. Ook de 2e accu hebben ze getest, die is ook niet in zo’n beste conditie. Het is echter een bijzonder model dat ze niet hebben. Misschien wel in Ghana. Terug naar Ulrich en Karen. We hebben een gezellige avond samen met heerlijk eten.  Voor ons doen liggen we laat in bed, we zijn moe en vallen snel in slaap.

Vandaag een rommeldag. We mogen al onze was doen. Dat is hier wel wat bewerkelijker dan thuis: er zijn hier namelijk zogenaamde mangovliegen, die leggen eitjes op nat wasgoed en als je dan vervolgens die kleding aantrekt, kruipt er een worm onder je huid. Jakkes! Als was buiten gehangen heeft moet het dus goed gestreken worden om die eitjes te vernietigen. Karen heeft echter een droger, dus we doen de was gewoon meteen na het wassen in de droger. Aangezien de droger en de wasmachine niet tegelijk aankunnen, duurt het dus even voor alles klaar is. Superfijn dat we alles kunnen wassen!

Co en Ulrich repareren in de tussentijd de band waar we de schroef in hadden. Althans dat is de bedoeling. De band is toch moeilijker plakken dan gedacht, dus even naar een goede bandenspecialist die hem van binnenuit repareert.

Co heeft intussen de moeren van het achterwiel geprobeerd los te krijgen, maar er zijn 2 problemen: Toyota heeft gister de moeren pneumatisch vastgezet en ze zijn enorm moeilijk los te krijgen. Uiteindelijk lukt het wel. Een groter probleem is dat ze de veiligheidsmoer naar zijn moer gedraaid hebben en geen van de wielen meer los te krijgen is. Gelukkig dat we er nu achterkomen, je moet er niet aan denken dat je onderweg een lekke band krijgt en niets kunt! Maandag moeten we dus voor we verdergaan terug naar Toyota. We genieten van het snelle internet en downloaden wat kaarten voor de volgende landen waar we doorheen zullen reizen.

Vandaag is het zondag en we hebben een relaxte dag. Na de koffie gaan we met Ulrich Abidjan verkennen. Hij laat ons de verschillende wijken zien, de lagune en waar Karen werkt. Ook bezoeken we de Katholieke kerk, een modern gebouw. Het glas-in-lood is erg tof; met allerlei Afrikaanse afbeeldingen.

Er is een enorme overstroming midden in de stad, maar Ulrich manoeuvreert er handig doorheen.

Daarna wandelen we nog even door de Botanische tuinen. Het is benauwd warm, terwijl volgens Ulrich de luchtvochtigheid normaal nog hoger is. Als je rondloopt staat meteen het zweet overal.

Op de terugweg doen we boodschappen voor een paar dagen. In Abidjan wonen veel mensen uit Libanon en vanavond eten we dan ook bij een Libanees restaurant aan de lagune. Karen besteld allemaal verschillende gerechtjes en het smaakt allemaal verrukkelijk. Nooit geweten dat Libanees eten zo lekker is! Het is heerlijk zitten aan de lagune in een windje en we hebben een gezellige avond.

Vanmorgen vertrekken we van ons plekje op de oprijlaan van Ulrich en Karen. Het waren fijne dagen. De wasmachine hebben we intensief gebruikt en ook het supersnelle internet. Wat een luxe! Leuke gesprekken en heerlijk gegeten. We nemen afscheid van Karen, die naar haar werk vertrekt. Wij rijden met Ulrich terug naar Toyota. Ulrich rijdt voor ons uit, we hadden de weg zelf niet teruggevonden! Bij Toyota begrijpen ze het probleem en Olivier biedt zijn verontschuldigingen aan. De medewerker beweert dat hij de veiligheidsmoer niet pneumatisch heeft vastgezet, maar de momentsleutel die hij eigenlijk moet gebruiken zit nog in de verpakking. Maar goed nu een plan maken. Olivier regelt een afspraak bij een werkplaats wat verderop, waar ze alle veiligheidsmoeren zullen verwijderen. Het is zo’n duister bedrijfje, waar we normaal liever niet komen.

Maar wat blijkt: een jongen begint zeer vakkundig de moer kapot te branden, dan slaat hij erop met een hamer en kan hij hem losdraaien.

Hij doet het op een keurige, professionele manier zonder beschadigingen aan te brengen. Ulrich is heel betrokken; hij kijkt continu mee, controleert erna of het echt goed is en maakt de velg schoon.

Helaas bij één van de bouten is de schroefdraad beschadigd. Gauw terug naar Toyota. De achterband gaat eraf, de rem gaat eraf en dan de handrem losmaken, een nieuwe pen zetten en alles weer in elkaar zetten.

De monteur gebruikt een verkeerde sleutel en de sleutel ratelt weer over de moeren. Gelukkig kunnen we ingrijpen. Ulrich weet veel van auto’s dus ondertussen leren we van alles van hem. Ontzettend bedankt Ulrich voor al je hulp! Als alles klaar is, kunnen we vertrekken. Het is inmiddels 12.15 uur. We realiseren ons nog meer hoe we boffen met onze Toyota dealer (Halfway Toyota Shelly Beach), waar zoveel deskundige mensen werken! We nemen afscheid van Ulrich. Hij is zo aardig om nog even voor ons uit te rijden tot de afslag naar Grand Bassam. Zo rijden we richting de grens. We komen onderweg langs enorme plantages van bananen en van palmbomen.

Er liggen grote trossen palmvruchten langs de weg. We zien ook veel auto’s en vrachtwagens volgeladen met de trossen op weg naar de fabriek, waar ze palmolie uit de vruchten halen. Rond 3 uur komen we aan bij de grens. Het stempelen van onze paspoorten en carnet gaat vlot. We hebben veel gezien van Ivoorkust en nu hebben we zin om weer verder te gaan.

Adieu Cote d’Ivoire!


Voor meer foto’s zie map 52. Ivory Coast in de gallery.