Als we Mali uitrijden is er een aantal kilometers niemandsland voor we in
Burkina Faso aankomen. Eerst gaan we langs de politie en de douane. Ook hier is
alles snel geregeld, dus we kunnen zo weer verder. Lekker hoor als iedereen
gewoon z’n werk doet. De natuur lijkt in eerste instantie nog op Mali, alleen is
het hier veel minder dichtbevolkt.
Afgezien van een paar flinke potholes is het
een goede weg. Laat in de middag komen we aan in Bobo Dioulassi. We hebben de
verkeerde coördinaten gekregen van een Auberge en een andere is er niet meer,
dus we moeten op zoek naar iets anders. We vinden een guesthouse met een restaurantje en
een parkeerplaats en daar mogen we staan. Twee dikke vriendelijke vrouwen
verwelkomen ons met een dikke knuffel voor het Nieuwe Jaar. We zetten de tent op
en werken het blog bij, terwijl we een pizzaatje eten. Om 9 uur ploffen we in bed
en vandaag worden we pas om half zeven weer wakker. Heerlijk! Het meisje van het
restaurantje haalt even een brood voor ons en na het ontbijt gaan we op stap. De
sfeer in Bobo is totaal anders dan in de andere West Afrikaanse landen waar we
tot nu toe geweest zijn. Het verkeer is georganiseerder en rustiger, de mensen
zijn heel vriendelijk en het is allemaal wat schoner/opgeruimder. Terwijl
Burkina Faso het armste land is in deze regio. We hebben wat geld nodig, helaas
lukt het bij de eerste twee banken niet om met onze pas geld te trekken. De
derde keer komt Eef met een smile naar buiten, het is gelukt! Nu kunnen we
meteen even tanken voor we verdergaan. Opvallend is het aantal brommers hier,
het is een drukte van jewelste.
Alle kinderen en jongemannen lopen in
voetbalshirts en ook tafelvoetbal is erg populair. Overal zien we deze tafels
ergens buiten staan en altijd in gebruik! Grappig om te zien met wat voor een
fanatisme het spelen gepaard gaat.
We zijn op weg naar de Grote Moskee. Het is
één van de oudste karakteristieke bouwwerken van Bobo. De moskee is gebouwd door
Sakidi Sanou in 1880. Het is van leem gemaakt met speciale teakhouten
versterkende palen. De plastic 'thee'potjes staan klaar voor de rituele wassing die voor het gebed moet gebeuren.
We krijgen een rondleiding door de Moskee. Het is vrij donker
binnen en soms ook erg laag, Co moet flink bukken om er heelhoofds doorheen te komen.
Ook klimmen we de trap op naar het dak. Grappig om de lucht-en
lichtgaten te zien die ze kunnen afdekken met mooie aardwerken deksels.
Op de terugweg zien
we een meditatieplek waar tijdens de Ramadan mannen zich 7 dagen opsluiten om te
mediteren (zonder eten en drinken). Het is een zoldertje van 2x2, hurkhoogte.
We genieten ervan om weer eens iets te
kunnen bezichtigen. We besluiten om daarna door te rijden naar Banfora, we
willen lekker vroeg ergens stoppen vandaag. Onderweg komen we twee Toearegs
tegen op hun kamelen.
De Toeareg beheersten eeuwenlang de karavaanhandel in de
centrale Sahara, tussen het huidige Nigeria en de Libische kust. Ook
tegenwoordig zijn de Toeareg nog steeds actief in de Sahara handel, vooral in de
smokkel van sigaretten en het transport van Afrikanen op weg naar de
Middellandse Zeekust. Zij storen zich niet aan landsgrenzen. Iets verderop is er
een benzinepomp langs de kant van de weg, is dit een grap of heeft Shell z’n
naam veranderd?
Rond lunchtijd komen we aan in Banfora. We volgen de bordjes
naar hotel La Canne à Sucre. De weg is niet in een beste staat, dat geldt voor
alle zijwegen van de hoofdweg af: onverhard, vol met kuilen en afval.
Het hotel
is echter sfeervol, en we mogen op de parkeerplaats staan en gebruik maken van
wc, koude douche en elektriciteit. We zitten heerlijk in de tropische tuin. Het
is erg benauwd vandaag, dus heerlijk om lekker in de schaduw te zitten.
Vandaag
gaan we op weg naar Ivoorkust. Eind van de week heeft Ulrich (die we kennen via
ons blog) voor ons een afspraak gemaakt bij Toyota in Abidjan dus we hebben
rustig de tijd om naar het Zuiden af te zakken. We rijden eerst een stukje terug
om vervolgens een mooie dirtroad in te slaan. Dit is genieten!
We zien enorme
suikerrietplantages. De ‘weg’ gaat dwars door de velden heen, dat doet ons erg
aan thuis denken!
Na een half uurtje stopt de weg en we parkeren de auto. We
wandelen naar de Karfiguéla watervallen. Het is een mooie wandeling, lekker om
even actief bezig te zijn. Opeens zien we tussen de bomen door de waterval.
Het
verbaasd ons hoeveel water er is, want het is de droge tijd. Ideaal natuurlijk voor de irrigatie van de omliggende suikerrietplantages en groentetuinen. We lopen over de
rotsen en genieten van het uitzicht.
Als we terugwandelen naar de auto lopen we
onder schitterende oude bomen door.
We nemen een andere route terug naar
Banfora, ook een dirt road. We zouden best meer dirt road willen rijden, maar
het tempo ligt dan zo laag dat we maanden extra nodig zouden hebben. Dus nu gewoon af en toe zo’n uitstapje als vandaag. In Banfora slaan we af naar het Zuiden. Heerlijk om een paar jongetjes te zien vissen met een net en andere kinderen te zien spelen in het water.
De vrouwen zijn druk met de was. Het water ziet er vaak erg troebel uit, maar de was wordt schitterend schoon!
Op het land wordt nog veel met de hand gedaan. Ook zien we regelmatig een boer met z'n koeien en een ploeg de grond bewerken.
We praten samen veel over wat we zien en hoe het zou zijn als je hier geboren was. Het is jammer dat we met de lokale bevolking niet verder komen dan vragen hoe het is en simpele zinnetjes. Je zou zo graag weten hoe zij tegen de wereld aankijken! Aan het eind van de ochtend zien we ineens een politiepost, we blijken al bij de grens te zijn! Het gaat weer heel erg soepel, fijn hoor. Ookal zijn we niet zo lang in Burkina Faso geweest, we hebben er wel erg van genoten.
Adieu Burkina Faso!
Voor meer foto’s zie
map 51. Burkina Faso in de gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten