In het warme en kleurrijke Senegal

Via de brug over de Senegal rivier, rijden we Senegal binnen. Senegal is het eerste West-Afrikaanse land waar we komen. Eigenlijk de overgang van de woestijn naar de tropen. We zijn erg benieuwd hoe het er zal zijn. Het is 34 graden, heerlijk warm (als je airco hebt in de auto ;-) Aan het eind van de brug is een slagboom. "Peage" zegt de man. Hij geeft een zelfgemaakt bonnetje en we kunnen weer verder.
We lopen een kantoortje binnen van de politie. In een paar minuten noteert de man onze gegevens en stempelt hij ons paspoort. Senegal heeft erg last gehad van de Ebola in de omringende landen, het toerisme is ingestort. Vandaar dat we geen visum nodig hebben, iedereen is welkom! Nog even naar het douanekantoor voor een stempel in ons carnet de passage. Als we binnen zijn blijkt dat de regels voor het stempelen veranderd zijn. We moeten naar het douanekantoor in de haven van Dakar, dat is bijna 300 kilometer verderop. We krijgen 48 uur hiervoor. We rijden moe, maar opgewekt verder; het ging allemaal makkelijk. Al gauw zijn we in St. Louis. Omdat het al laat is, nemen we de weg om de stad heen in plaats van er doorheen. Ze hebben hier duidelijk een enorm afvalprobleem. Het afval ligt hoog langs de zee en tussen de huizen,  kinderen spelen op het afval, geiten scharrelen ertussen en het stinkt enorm.
We rijden door naar een vrij nieuwe camping, op de GPS coördinaten van een andere overlander. Het pad is wel erg klein en gaat tussen een paar hutten door, waar de kinderen op ons af stuiven. Nergens staat iets aangegeven, het lijkt niet meer te bestaan. Het begint al te schemeren.
Gelukkig hebben we nog een adres, de Zebrabar die 4 kilometer verderop ligt aan zee en in een mooi natuurgebied. Het is een idyllisch plekje, met een schitterend wit zandstrand, mooie tropische bomen en vogels. En we zien de eerste overlanders, we herkennen hen van hun blog wheretoinafrica Zo lekker om even met ‘soortgenoten’ te praten. Het is inmiddels tegen 7 uur en de zon gaat al weer onder. We maken nog gauw een lekkere pastamaaltijd en gaan naar bed. We zijn teleurgesteld dat we hier niet een paar dagen kunnen blijven om even wat bij te tanken. Het voelt alsof we alsmaar doorgaan en we maken erg intensieve dagen. We voelen allebei dat we op onze tenen lopen. De volgende dag lopen we na het ontbijt naar de zee. Wat een heerlijke plek!

We praten nog even met een Belgisch echtpaar en met wheretoinafrica. Zij gaan ook naar Dakar, dus we zullen hen nog wel tegenkomen! Het eerste stuk naar Dakar is door het natuurpark, echt een schitterende route. We genieten allebei erg, vooral even geen asfalt.


Vanaf hier is het nog 250 kilometer naar Dakar. We moeten voor 12 uur bij het douanekantoor zijn, want dan sluiten ze en ze beginnen pas weer om 3 uur. De weg naar Dakar gaat door allemaal kleine plaatsjes. Er rijden veel busjes waar regelmatig mensen opzitten of aanhangen.

Ongelooflijk dat we hier een ATM vinden, waar we geld kunnen trekken! We zijn onder de indruk van de mooie Senegalese vrouwen, in hun schitterende kleurrijke jurken. Ze lopen heel statig rechtop, het doet ons denken aan een liedje van Stef Bos: Serekunda
De vrouwen lopen langzaam
Om langer mooi te zijn
Op het ritme van de hitte
Aan de rand van de woestijn
We doen er veel langer over dan we hadden verwacht. Het is ook fijn om op ons gemak te rijden en niet te jakkeren zoals veel andere auto’s doen. Om half 3 komen we bij de haven aan. Na een heel ritueel en veel wachten, staan we na een uur weer buiten en hebben een stempel om een maand rond te kunnen rijden in Senegal. Nu gauw op zoek naar onze camping, we hebben een adres van een restaurant waar we op de parkeerplaats mogen staan. We rijden dwars door Dakar heen.

We hebben al eerder geschreven over de hectiek van het verkeer in andere landen, nou dat is niets vergeleken met het verkeer hier. Alles gaat kris kras door elkaar, er lijken totaal geen regels. Iedereen rijdt gewoon door rood. Af en toe zien we een verkeersagent staan zwaaien met zijn armen, maar niemand let op hem. Wat een janboel! Co laveert er relaxed tussendoor en zit eigenlijk wel ervan te genieten. Het lukt hem om zonder aanrijdingen door het verkeer te komen. De parkeerplaats bij het restaurant is super, maar helaas het is niet toegestaan. Ze verwijzen ons naar het hotel aan de overkant. Daar leggen ze uit dat er nieuw management is en ze geen overlanders meer toe laten. Balen! We krijgen een adres van een hotel die wel overlanders toelaten. Het ligt aan de andere kant van Dakar. Dus weer dwars door de stad om er te komen. Het begint al donker te worden. Gelukkig vinden we het vlot en inderdaad mogen we er kamperen. Alles wordt geregeld, zelfs elektra. Een jongen haalt een lamp van de muur en verbindt de draden met kroonstenen aan onze stekker, heerlijk!
We eten even makkelijk een kopje soep en drinken nog wat op het terras van het restaurant. Weer is het erg laat. We zijn allebei op en we besluiten hier het weekend ook te blijven. We willen even op adem komen en ook een aantal visa in Dakar regelen. We moeten een modus vinden hoe we hier gaan reizen en blijven genieten, want nu is het te intensief en worden we even teveel geleefd. We zijn natuurlijk wel wat verwend met het gemak waarmee we in Europa hebben gereisd. Dit is echt Afrika. Geweldig, mooi, anders, maar wel even schakelen. Een goede slaapplek is belangrijk. Wild kamperen is even niet mogelijk helaas, daarvoor is het te druk met mensen. Zelfs als we de auto even neerzetten om koffie te drinken of te lunchen staan er meteen allerlei mensen om je heen die iets willen verkopen of willen hebben. We bekijken onze route voor de komende tijd. Helaas is er weer Ebola opgedoken in Guinea. De grens was afgelopen week zelfs gesloten. Het probleem is dat ookal  gaat de grens weer open, we er toch niet heen kunnen. Er zijn namelijk andere landen zoals Angola die je geen visum verstrekken als je een stempel van Guinea in je paspoort hebt. Ze zijn enorm bang voor besmetting. Het enige alternatief dat we hebben is toch door Mali te gaan. Daarna naar Burkino Faso, Ivoorkust en dan Ghana. Als het ons lukt om de visa voor deze landen in Dakar te regelen, dan kunnen we zo kort mogelijk in Mali zijn. Vandaag is het vrijdag 11 December. We douchen in een badkamer van een hotelkamer, waar we de sleutel van hebben gekregen. Dan bestellen we een taxi en gaan we naar de ambassade van Mali. De taxi is van Omar en de auto hangt van ellende aan elkaar, maar dat mag de pret niet drukken.
We zitten lekker samen achterin te genieten van alles wat we in de stad zien. Omar heeft ook een zeer interessante rijstijl, hij hangt continu op z’n claxon en maakt zeer luid duidelijk als hij zich irriteert aan de rijstijl van anderen.
Bij de ambassade gaat het heel plezierig. We vullen de formulieren in, leveren pasfoto’s en een kopie paspoort in en geld en dan kunnen we om 1 uur ons visum ophalen. Wat heerlijk en snel. Omar staat nog op ons te wachten en we vragen hem om ons naar een supermarkt te brengen. Het duurt wel vrij lang, dwars door de stad maar wij hebben nu alle tijd.
 We halen groenten en wat andere dingen voor een paar dagen en dan brengt Omar ons terug naar het hotel. Luxe hoor! Het is heerlijk met de taxi door Dakar te rijden en we zien en beleven van alles. Als Omar met zijn taxi over drempels rijdt, raakt de onderkant met veel geweld de drempel en komt de vloer aan de kant van Co helemaal omhoog. Ook valt zijn deur af en toe open tijdens het rijden, en het is dus een belevenis met hem rond te rijden. Nadat hij ons heeft afgezet bij het hotel spreken we af dat hij ons komt halen om half een zodat we weer naar de ambassade kunnen en de rit weer opnieuw begint. We beginnen Dakar op deze manier al goed te kennen haha. Op de Ambassade ligt het visum inderdaad klaar en na een paar minuten staan we weer buiten. De scholen gaan net uit en overal lopen kinderen in verschillende uniformen.
Vlug terug naar het hotel en lekker niets doen. Als we bij het strand zitten, komt er een mooie vogel aangestapt. Een man is net z’n gebed aan’t doen, en de vogel duikt ernaast en doet ook zijn overpeinzingen. Erg mooi!



We kijken uit naar het weekend!

Voor meer foto’s zie map 48. Senegal in the Gallery.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten