De weg naar Marrakech

We hebben zin om weer verder te gaan. Het wegdek is totaal anders dan de vorige dagen; een strakke asfaltweg met volgepakte busjes en overstekende dromedarissen.Co heeft vanochtend dan ook zijn banden weer op spanning gebracht, in het zand rijdt hij met zachte banden. De weg leidt ons door een erg mooi berggebied genaamd de Anti-Atlas. Volgens ons boek is de route die we vandaag doen lang en vermoeiend om te rijden, aangezien de wegen smal zijn en de contouren van de bergen volgen. We zullen zien. Voordat we bij het plaatsje Tata zijn, drinken we koffie op een schitterend punt. Hier hadden we vannacht wel willen kamperen! We nemen de koffiespullen mee naar het puntje van de berg, vanaf waar we zicht hebben op een mooie kloof.

Vanuit Tata rijden we naar Igherm. De aardlagen zijn schitterend om te zien: de schakeringen aan kleuren van oker, geel en violet. We komen door kleine dorpjes, waar de mensen erg vriendelijk zijn. In de rivierbedding verbouwen de vrouwen groenten. Soms gaat onze weg door de olijfbomen en palmbomen. Erg mooi! Rond 2 uur komen we aan in Taroudannt. Het plaatsje is omgeven door een rode stadswal van 8 kilometer lang. Wij hebben zin in een hapje eten en stoppen bij een restaurantje met een mooie binnentuin. Het eten is ok, maar we hebben het de afgelopen dagen stukken beter gehad. Onze conclusie is dat als het restaurant te geciviliseerd is dit ten koste gaat van de smaak van de lokale gerechten. Beter iets te kiezen waar het smoezelig eruit ziet . Voordeel is wel dat ze WIFI hebben en we dus weer wat kunnen posten. We zijn bijna 8 maanden onderweg en nog steeds schrijven we iedere dag wat we meegemaakt hebben. Als we het plaatsje uitrijden, hebben we nog zo’n 60 kilometer te gaan. Onderweg kopen we nog wat mandarijnen en granaatappels bij een winkeltje in een dorpje. Als we verder rijden, zien we opeens geiten in de bomen staan. Ze eten de vruchten van de Argania boom. Deze boom wordt niet hoger dan 6 meter en kent veel toepassingen: het hout is een goede brandstof, de dromedarissen eten de blaadjes en de olie van de pitten wordt gebruikt in cosmetica en de keuken. Voordat de olie geperst kan worden, moeten dus de pitten uit de geitenpoep gevist worden. We willen vanavond kamperen voordat de pas over het Atlasgebergte begint, maar we weten niet precies waar dat punt is. Opeens rijden we toch al op de pas. Grrrrr, het is heel smal en onmogelijk te keren. De GPS geeft aan dat als we nu doorrijden we ver in het donker weer op een plek zijn waar we kunnen kamperen. Balen dus! Gelukkig ziet Co toch een plekje waar hij met tig keer steken langs een ravijn de auto weet te draaien. Pffff. We zetten de tent vervolgens op een stukje van de weg af. Omdat we vanmiddag warm hebben gegeten, nu een lekker vers broodje en wat superfood hihi. We gaan slapen onder een schitterende sterrenhemel, met de hele melkweg. Het is nog wat schemerig als we vanochtend opstaan. De kleuren van de zonsopkomst zijn schitterend. Wat een mooi plekje hebben we weer! Het was warm vannacht en we hadden dus de zijramen openstaan voor wat afkoeling. Dat was een tijd geleden! Vandaag dus verder richting Marrakech. We rijden vanaf onze slaapplek naar de weg en gaan dan de Tizi-n-Test pas op. De pas leidt ons naar 2100 meter. Fantastische uitzichten, we kunnen er naar blijven kijken! De vele kleine dorpjes beneden ons, de vele kleurschakeringen; wat mooi is het weer vandaag. Het is wel wat fris en we drinken koffie in de auto. Vanmorgen vroeg leek het helder, maar al voor we vertrokken was het helemaal bewolkt. Dat neemt niet weg dat we zitten te genieten tijdens de rit. De weg is afwisselend. Soms een mooie asfalt weg met strepen, dan een grindweg en soms vrijwel geen weg. Als het erg smal is, toetert Co voordat we de bocht omgaan. Er zijn geen vangrails, dus het is vrij heftig als we naast de auto naar beneden kijken. Gelukkig zien we meestal de tegenliggers in de verte aankomen, maar het rijgedrag is verre van beleefd, vooral de taxi’s rammen door. Co gaat soms gewoon midden op de weg stilstaan en dat vinden ze niet fijn. Hij dwingt ze zo te stoppen, zodat hij er rustig langs kan. Wij rijden op ons gemak en we hebben ruim 2 1/2 uur nodig voor de hele pas. Denk niet: dan is het over en krijg je een betere weg. Nee, de bergweg gaat nog een tijd door en het blijven kronkelwegen door het Atlasgebergte. Rond het middaguur komen we aan in Marrakech. We blijven rustig, maar het is of je in de botsautootjes op de kermis bent. Alleen is het hier zaak de anderen te ontwijken haha. Verkeersregels? Geen idee, iedereen is druk bezig met zichzelf. Dan komen we aan op de camping. Na het inchecken gaan we lekker naar het restaurant. Helaas voor de Tajine die we willen is 4 uur voorbereiding nodig. We besluiten daarvoor vanavond terug te gaan. Voor de lunch nemen we een lekkere warme Marokkaanse soep. Daarna ons blog bewerken en foto’s nakijken. We eten heerlijk tajine. Daarna gaan we lekker onder de wol. Moe, maar zeer voldaan over de afgelopen dagen. Welterusten! We gaan vandaag om half negen met de taxi naar de stad Marrakech. De rit duurt 20 minuten en kost 60 dirham (minder dan) 6 euro. Dat is het ons wel waard, om niet de tent te hoeven afbreken. We vragen meteen of hij ons om 2 uur weer komt ophalen. We lopen eerst naar de Koutoubia moskee. De originele moskee is is door deze vervangen, omdat daar de gebedsmuur niet exact naar Mekka gericht was. De fundamenten van de originele moskee zijn nog te zien. Het is nog erg stil en de mensen zijn hun kraampjes aan’t opbouwen. We lopen over het grote plein "Place Jemaa el-Fna”. Het plein heeft een gruwelijk verleden; tot de 19e eeuw werden hier misdadigers onthoofd. Hun hoofden werden vervolgens aan de stadspoorten opgehangen, jakkes! Nu is het een grote markt waar veel sinaasappelkramen en kramen met zuidvruchten staan. Roos koopt meteen even wat dadels en vijgen om thuis te gebruiken in haar nieuwe tajines. We lopen naar een gezellig koffietentje. Terwijl we genieten van het uitzicht over het plein, drinken we onze koffie/thee. Dan lopen we de soeks in, in het hart van de stad. Volgens het boek zijn de soeks ingericht op soort; de metaalbewerkers, mandenmakers, leren producten en textiel. Voor ons is het echter één groot toeristencircus. Smalle straatjes, kleine winkeltjes en erg druk. We lopen een tijd rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt.Op een bepaald moment zien we een klein zijstraatje, waar allemaal gevogelte wordt verkocht. Uiteindelijk komen we weer aan op het grote plein waar we even wat drinken op een terrasje bovenop een restaurant. We zoeken vervolgens een eettentje in de soeks. We zitten op een leuk terrasje met uitzicht over de soeks. Het eten is weer heerlijk! We nemen een flensje als toetje. Dan is het alweer tijd om naar de taxi te gaan. We zijn blij dat we Marrakech gezien hebben, zodat we weten hoe het er is – maar deze stad is niet voor herhaling vatbaar. Wij prefereren Fès en Mèknes. Marrakech is verschrikkelijk toeristisch. Iedereen is uit op geld en veel van de verkopers belazeren waar je bij staat. Te weinig terug geven of niet kleiner hebben of de prijs is toch anders – heel irritant. Wij hebben er niet aan meegedaan en consequent ons geld teruggevraagd. En dan hebben we het nog niet over de slangenbezweerders en de mensen die met verklede aapjes rondlopen. Afschuwelijk! Ook de mensen die muziek maken; je mag ze allemaal op de foto zetten, maar meteen betalen anders worden ze heel boos. Onze conclusie: mocht je plannen hebben om naar steden in Marokko te gaan: ga dan vooral naar Fès en Mèknes. Met een goede gids zoals Wafi is het helemaal een feestje. Wij gaan weer terug naar de camping. Dan staan we bij de auto en komt er ineens een verkoper aan met diverse stickers. Wij bekijken er een aantal en bedenken dan dat een sticker met kamelen het grensprobleem op de motorkap kan oplossen. Mooi geworden he! We gaan lekker douchen en Roos pakt haar spullen bij elkaar, omdat ze morgen weer naar huis vliegt. We maken ook nog even een foto van Roos haar nieuwe leren jasje en Eef’s tas, op verzoek van Miep We gaan wat drinken en werken weer aan onze foto’s en blog. We eten nog gezellig wat samen en praten na over deze onvergetelijke ervaring met z’n drietjes.
Het is vandaag maandag 1 december en we zijn onderweg naar het vliegveld. Roos vertrekt vandaag weer nadat ze 10 dagen met ons heeft meegereisd, van Fes naar Marrakech. Het was een feestje met z’n drietjes! Roos heeft het ons heel makkelijk gemaakt, want zij heeft de route vanaf Fes helemaal uitgezocht en ons genavigeerd. En wat was het een superroute Roos, enorm bedankt - het was geweldig! We hebben er enorm van genoten dat je bij ons was en we dit met jou konden beleven! Het is druk onderweg en er zijn omleidingen door het internationaal filmfestival dat deze week in Marrakech begint. Als we op het vliegveld aankomen, checkt Roos snel in zodat we nog even wat kunnen ontbijten. Het afscheid valt ons alle drie zwaar, na zo’n bijzondere en intensieve periode samen. Dag schatje, pas goed op jezelf en waarschijnlijk tot in Zuid Afrika!
Voor meer foto’s zie map 45. Morocco in de gallery.