We zijn weer terug in de UK en wel in Wales. De boot komt aan in Fischguard, een klein plaatsje aan zee. Als we van de boot rijden zien we eigenlijk direct weer een andere stijl huizen en een ander landschap. 
Hier geen muurtjes, maar hoge wallen van aarde met heggen, waardoor de weg diep ligt. Best jammer want zo zien we weinig van de scenic route. 
Als we bij St. Davids aankomen hebben we mooi uitzicht over de kustlijn. 
De route gaat daarna landinwaarts naar Haverfordwest. Daar nemen we intrek bij de McD om via de snelle Wifi ons blog te posten. We besluiten om ook in Wales wild te kamperen en we vinden we een mooi parkeerplaatsje achter een restaurant. Er is niemand te zien dus we slaan onze tent open en gaan lekker koken. Na het eten wordt het aardig fris en tijd om de tent in te duiken. Als we opstaan is het 3 graden, toch hebben we het ‘s nachts niet koud in de tent. Alleen met het inpakken, krijg je erg koude handen. Het is een kleine wereld vanochtend. Ondanks dat de zon door de wolken probeert te dringen is het een mistig plaatje. 
Na een uurtje schijnt de zon volop en is de mist vertrokken. We rijden via Brecon naar de Black Mountains. Het eerste stuk is langs de rand van het gebied en het laatste stuk gaat de weg er dwars doorheen, van noord naar zuid. We rijden over een erg smal weggetje en af en toe passeren we het erf van een boer. Co moet regelmatig achteruit om een plekje te zoeken om te gaan staan zodat een tegenligger kan passeren. Onze snelheid is laag, want het zicht is erg lastig. De weg ligt nog dieper dan gisteren. 
Het is een erg mooi natuurgebied waar we doorheen rijden, aan de ene kant de Black Mountians aan de andere kant een oneindig uitzicht. 
Aan het begin van de middag zijn we in Abergavenny, tevens het einde van het gebied. We lunchen even in het zonnetje en dan vervolgen we onze weg binnendoor naar Bristol. We hebben er zin in, want we gaan naar Jess en Alex (Jessica is de dochter van Sjors en Fiona uit Zuid Afrika). Zij woont en werkt hier en gaat volgend jaar trouwen met Alex . We mogen even genieten van de avondspits van Bristol, en zijn rond 6 uur bij het huis van Jess en Alex. 
We worden hartelijk ontvangen, praten wat bij en gaan al gauw Skypen met onze familie in Zuid Afrika. Erg gezellig even bij te praten! Dan rijden we samen naar Dave en Kathy (Fiona’s zus en haar man). Ook daar een hartelijk welkom; we eten heerlijk en de avond vliegt om – we praten en lachen wat af.
Kath nodigt ons uit te blijven slapen. Het is al laat als we naar bed gaan. We slapen heerlijk en de volgende morgen zijn we allemaal al weer vroeg uit de veren. Na het ontbijt rijden we naar Bath. Alle huizen zijn hier in dezelfde geel/beige steen, erg mooi. Onze bestemming is Stonehenge. Als we aankomen, brengt een bus ons naar de plek toe. 
Stonehenge is een oude tempel die is uitgelijnd met de baan van de zon. De stenen zijn 4500 jaar geleden neergezet door een pre-historische beschaving. Indrukwekkend!
Een henge is een rond of ovaal type neolithisch aardwerk bestaande uit een wal en greppel met een of meer doorgangen. De meeste exemplaren zijn bekend uit Groot-Brittannië. In het gebied rond Stonehenge liggen ook allerlei grafheuvels, uit verschillende perioden ver voor Christus. 
De nagebouwde pre-historische huizen doen ons erg denken aan de rondavels in Zuid-Afrika. 
Wij rijden via Salisbury richting het oosten. In Portsmouth vinden we een mooie plek om te kamperen, namelijk de parkeerplaats van het D-day museum. Aan de andere kant van de muur is het water naar het kanaal. Het parkeerterrein is totaal verlaten. 
Als we net ingeslapen zijn, worden we wakker van heel veel geschreeuw. Co schiet omhoog om z’n broek aan te trekken. Eef doet het raam open, en wat blijkt: Staat er een commando-instructeur naast onze tent met allemaal autobanden die zijn groep tegen de muur moeten gooien. Een pittige training die 20 minuten duurt rondom onze auto. Ze worden lekker gedrild. De rest van de nacht is het stil. Vandaag vervolgen we de kustroute door allerlei oude plaatsjes. 
Onze watertank is leeg, dus we vragen op een camping of we de tank mogen bijvullen. Geen probleem, zo plezierig als mensen aardig zijn. We doen boodschappen bij een megasupermarkt, waar we enigszins verdwaasd rondlopen. We hebben maar een paar dingen nodig en dan is dit wat overkill. We komen door Brighton de grootste badplaats van Engeland. We rijden langs een enorm lange boulevard, waar honderden strandhuisjes staan allemaal in één kleur. 
Als we even het strand oplopen, blijkt het een kleurrijk geheel van de andere kant.
In Brighton staan veel Victoriaanse huizen, wat een leuke sfeer aan de plaats geeft. De pier wordt druk bezocht, maar is een soort kermis. 
Langs de kust hebben we regelmatig mooi zicht op de krijtrotsen. 
We zijn vandaag niet zover opgeschoten, waarschijnlijk doordat het erg druk was op de weg. Aan het eind van de middag komen we aan in Dungeness, waar we de nacht willen doorbrengen. In ons boek staat dat je naast de vuurtoren op een rustige parkeerplaats gratis kunt kamperen. Dat klinkt goed. Zodra we de tent hebben opgezet staan er echter opeens twee agenten met mitrailleurs naast ons. Wat blijkt we staan naast een kerncentrale! Met de huidige terreurdreiging moeten zij iedere auto checken die in dit gebied komt. Ze zijn onder de indruk van onze tent en auto, en we hebben een leuk gesprek met hen. Na een half uurtje vertrekken ze op hun ronde, nadat ze grappend opmerken dat we de veiligste plek van het gebied hebben uitgekozen. Voor ons de hoogste tijd om te koken, dit is wel het vreemdste uitzicht dat we deze reis hebben gehad. 
Na het ontbijt lopen we nog even in het rond, langs de vuurtoren en de zee. 
Nadat we de tent hebben ingeklapt, vertrekken we naar Dover. We rijden langs de zee en het is eb. Het sombere weer geeft een bijzondere sfeer aan het landschap.
Het is ruim een uur rijden vanaf hier.Tijdens de koffie bekijken we onze route voor de komende dagen. We besluiten onze route wat aan te passen en eerst naar Parijs te gaan. Vandaag varen we naar de overkant, van Dover naar Duinkerken. We nemen afscheid van het United Kingdom, waar we Engeland, Schotland, Noord-Ierland en Wales hebben bezocht. Wat een verscheidenheid aan cultuur en natuur. Heerlijk de eigenzinnigheid ook die hier heerst, in plaats van de Europese eenheidsworst; geen euro’s maar pounds, geen liters maar pints en gallons, geen kilometers maar miles, niet rechts rijden maar links, geen Europese tijd, maar Engelse tijd, geen centimeters maar inches en feet., geen prikkeldraad maar gestapelde muurtjes, geen massawinkelketens, maar leuke kleine winkels en geen bussen, maar dubbeldekkers etc. Lekker anders, dat past ons wel!Goodbye United Kingdom!
Voor meer foto’s zie map 33. United Kingdom II in de Gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten