Het is wel even passen en meten in de auto, want we hebben maar twee zitplaatsen. Gelukkig lukt het, Eef en Roos passen samen op één stoel. Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. We reizen op de manier zoals wij het gewend zijn, zodat Roos ook echt een beeld krijgt hiervan. Dus eerst even langs de bakker voor verse croissantjes, en een stokbroodje. Vervolgens heerlijk ontbijten bij de zee met een kopje thee erbij. We nemen daarna de route langs de kust naar Valencia. Lekker op ons gemak, dus koffie bij het strand en kleine wegen.
In Valencia vinden we een parkeerplek midden in de stad. Hoogste tijd voor lunch op een bankje op het plein en dan de stad in. We vragen bij de toerist informatie wat we zeker gezien moeten hebben. Beetje op z’n Japans vandaag
Het is schitterend warm weer en we lopen door de stad. Eerst naar de Mercado Central. Deze overdekte markt is een grote hal waar allerlei verse etenswaren worden verkocht. Mooi, fris en vooral erg vers. Het doet ons een beetje denken aan de oude Hallen in Parijs, maar dan iets kleiner en zeker wat meer geordend. 
Dan lopen we op ons gemak verder door de stad en beklimmen de toren van de kathedraal. Vanaf de toren heb je een mooi uitzicht over de stad. We zien de 2 toegangspoorten van het oude centrum. 
Na de ‘afdaling’ gunnen we ons ook nog een blik in de kerk zelf. Voordat we onze weg terugvinden naar de auto, nemen we nog een heerlijk ijsje en dan gaan we richting Barcelona. Met nog 300 kilometer voor de boeg stoppen we en vinden een camping voor de nacht. We staan op een Spaanse camping, in Benicássim en er is geen toerist te bekennen – heel grappig. De tent opzetten gaat even anders, want de extension moet er nu onder voor Roos. Gelukkig gaat ‘t prima en binnen 15 minuten is alles opgezet. Eef heeft intussen de koffie en thee klaar en we zitten gezellig na te praten over de afgelopen dagen. Roos is erg gelukkig en blij, maar ook onder de indruk dat ze het allemaal meemaakt. De volgende morgen een heerlijk ontbijt aan de zee en daarna verder langs de Middellandse zee richting Barcelona. 
Eef en Roos willen graag Salou zien en we besluiten er even langs te rijden. Het is een echt Hollandse badplaats en ook erg bekend bij de jeugd. Alle drie huiveren we bij het zien van de badplaats, this is not the place to be for us! Dan weer verder en we gaan naar Sitges waar Co aan Eef en Roos wil laten zien waar hij jaren op vakantie is geweest met zijn ex-vrouw en toen nog jonge kinderen. Sweet memories!! 
Eef en Roos zijn erg onder de indruk van deze badplaats, mooi, sfeervol en relatief Spaans. Co heeft soms wat moeite om het te herkennen, om het oude bekende is inmiddels veel nieuwbouw verschenen. We lopen via het kleine strand en de kerk naar het grote strand. 
We kijken of we iets kunnen drinken bij Maricel het tentje waar Co vroeger vaak kwam, maar dit is helaas alleen nog voor lunch en diner. 
Dan via de kleine gezellige straatjes en het pleintje terug naar de kleine boulevard. Ook even kijken waar Co altijd logeerde bij Appartementencomplex Cap Negret en via de begraafplaats en het haventje weer terug naar de auto. Met veel goede herinneringen aan Sitges (oud & nieuw) richting Barcelona. We staan weer midden in de stad op een overnachtingsplek tussen allemaal vrachtwagens. Hoe de toiletten en douches eruitzien, wijden we maar even niet over uit. 
Mooi is anders maar vanuit hier kunnen we makkelijk de tram en metro nemen naar het centrum. We gaan dus na het opzetten van de tent meteen de stad in. Co heeft ons verteld over de fonteinen met licht en muziekshow, die we niet mogen missen. Eerst eten we nog heerlijke biefstuk voor Eef en Roos en Co houdt het (al dagen) bij de inktvis. 
Dan op weg naar Plaça D’Espanya, naar de Font Màgica de Mont Juic, waar de voorstelling is van de fonteinen. Vroeger was het alleen in het weekend en een uur lang met aan-en afkondiging. Nu blijkt dat er om het half uur een show is met licht, muziek en water. Erg sfeervol en mooi om mee te maken. Deze verandering was nodig omdat er inmiddels duizenden toeristen komen en er dan teveel gedrang is en de ruimte te beperkt is om al die mensen in dat uur te huisvesten. 
Na het fantastische schouwspel nemen we de tram en metro terug naar onze slaapplaats en vallen in slaap met het geronk van duizenden auto's vlak naast ons. Hihihihi Het lijkt alsof we op de Periferie in Parijs staan. Als we ‘s morgens opstaan blijkt het erg mistig en bewolkt te zijn. Jammer want we zijn juist vroeg opgestaan om naar de Sagrada Familia te gaan. Dit is een wereldberoemde basiliek, naar ontwerp van Gaudi. De naam betekent: heilige familie. Na het ontbijt toch snel op pad en bij aankomst staat er maar een klein aantal mensen in de rij. Later zien we lange rijen staan! Na een uurtje zijn we aan de beurt en kunnen we naar binnen. Helaas de tickets voor de torens zijn voor die dag uitverkocht. Co probeert nog foto's te nemen van de buitenkant, maar helaas zoals alle buitenfoto's van die dag vallen ze jammer genoeg tegen door het ontbreken van licht en een blauwe lucht. De kleuren komen niet helemaal tot z’n recht.
Bij binnenkomst is het enorm overweldigend. Wat een bouwwerk.
De bouw is gestart in 1882 en dan te bedenken dat men nog steeds aan het bouwen is. En het oude gedeelte is men bovendien alweer aan’t renoveren!
Het zou in 2026 klaar moeten zijn, honderd jaar na het overlijden van Gaudi. Vooral de lichtinval door verschillende openingen en ramen is imponerend. 
We lopen ook langs de werkplaats, waar de maquette bouwers bezig zijn om prototypes te maken. 
In de crypte onder de basiliek ligt Gaudi begraven. 
Worden er overal ter wereld kerken gesloten, dit is de enige basiliek in de wereld waar men nog volop aan het bouwen is. Na een kopje koffie (met iets lekkers erbij natuurlijk), lopen we door de stad langs diverse Gaudi bouwwerken zoals La Pedrera, een gebouw waarbij het vlechtwerk van de balkons als een klimop uit de grond lijkt te komen. 
Wij zijn meer onder de indruk van Casa Battló-Fundacio, waar de het dak de rug van een draak voorstelt en de balkons doodskoppen zijn. 
Ook het Palau de la Musica Catalana is erg mooi. Via de kathedraal nemen we de metro naar het op een heuvel liggende Park Güell, waar allemaal prachtige ontwerpen en bouwwerken van Gaudi staan. Eerst nog even churros eten! 
Soms vragen we ons af of er niet teveel aan Gaudi wordt toegeschreven. Het is enorm gecommercialiseerd, terwijl Gaudi zelf een heel sober mens was. En dan te weten dat hij na een aanrijding lang op straat heeft gelegen, omdat men dacht dat het een zwerver was en tenslotte naar een ziekenhuis voor armen is gebracht en daar is overleden. Helaas zijn de dingen die wij graag zouden willen zien in het betaalde gedeelte van het park, waar een wachttijd is van 4 uur. Belachelijk! Roos stuurde ons een een aantal weken geleden een nieuwsberichtje dat de bewoners van Barcelona het zat zijn met de hoeveelheden toeristen die er jaarlijks komen. Begrijpelijk, want het is nog geeneens hoogseizoen en we kunnen al over de hoofden lopen. Daarna via het koninklijk paleis, waar de koninklijke familie gebruik van maakt als ze in Barcelona zijn, naar camp nau. We willen graag in het stadion kijken, maar met 23 euro als toegangsprijs laten we deze beker aan ons voorbij gaan. Wel lopen we even rond. Ook in de winkels is het een drukte van jewelste en een shirtje is al gauw 100 euro, maar dan loop je ook wel in een Messi shirt. Maar goed wel een plaats om geweest te zijn en zeker voor Roos.
Dan naar La Rambla (de ‘flaneerboulevard’) en na Columbus gedag te hebben gezegd lopen we La Rambla af of op maar net hoe je het wilt zien, maar in dit geval dus van de haven af. Hier moet je geweest zijn, maar wij vinden stiekem de Rambla Catalunya sfeervoller en leuker. Roos wil ons op een etentje trakteren en zegt dat ze een leuke tip heeft gehad van een collega voor een restaurantje. Wij op zoek en na een tijdje vinden we het. Het blijkt echter pas over een uurtje open te gaan. Dus even een drankje op een terrasje en als we terugkomen bij het restaurantje blijkt er al een lange rij mensen te staan. Aangezien er ruimte is voor 26 personen, denken we dat de wachttijd al gauw meer dan een uur is. Nu zijn er in de straatjes naast La Rambla heel veel leuke eethuisjes, dus we kiezen voor een ander restaurantje. Hier genieten we heerlijk van onze tapas gerechtjes
Daarna met de metro naar huis, lees tent. We breken de volgende morgen onze tent op, omdat we vanavond dichterbij het vliegveld willen slapen aangezien Roos woensdag al om 7 uur terugvliegt naar Holland. We gaan nu op weg naar het bedevaartsoord Montserrat. We komen eerst aan bij een treinstation vanaf waar je met een trein omhoog naar Montserrat kan. Dit is nieuw volgens Co en hij weet dat voorbij het dorp er een kabelbaantje is dat ook omhoog gaat. Dat lijkt ons leuker. Het gaat pas om half 10 open en we hebben dus nog een kwartiertje over voor een ontbijtje. We gaan omhoog, wat een schitterend uitzicht! 
Vlakbij bij het klooster stappen we uit. We vragen even bij het informatiecentrum hoe en wat. De kerk blijkt in verband met een dienst om 10.30 uur dicht te gaan, dus we gaan eerst langs de kerk en de Zwarte Madonna, een beeld van de Maagd Maria met kindje Jezus. Het beeld zit achter glas op haar hand na, die je dus aan kunt raken.
Erg indrukwekkend. Na het bezoek aan de Zwarte Madonna steken we met z’n 3en een kaarsje aan, met elk onze eigen gedachten. 
Na de koffie besluiten we een wandeling te maken en we hopen via een sluipweggetje weer op tijd terug te zijn, zodat we om 1 uur het wereldberoemde jongenskoor van Montserrat kunnen zien optreden. Wij lopen in de natuur, in de serene stilte. Er zijn maar weinig mensen die deze wandeling doen, gezien het behoorlijke stijgingspercentage. Onderweg zien we het kruis van St. Miguel. 
Na verloop van tijd hebben we nog steeds geen zijweggetje en we beginnen ons gezien het verstrijken van de tijd wat zorgen te maken. Helaas na iedere bocht lijkt er weer een nieuwe te komen en we vinden geen zijpad. Dus toch maar dezelfde weg terug, een tocht van 1 uur die we nu in een half uur doen. Met zweet op ons voorhoofd komen we 10 minuten voor tijd aan bij de kerk. Propvol natuurlijk, maar na wat schuifelen staan we ineens vooraan. Voor ons zitten kleine kindjes op de grond en Eef schuift onder het koord door en gaat er bijzitten. Ze krijgt prompt een Spaans kindje van een vader die verderop staat, op haar schoot gedeponeerd. Roos er achteraan. Co blijft braaf voor het koord staan. 
Na 10 minuten is de zangsessie alweer afgelopen, we vonden het wat teleurstellend. We besluiten nog een wandeling te maken naar de grot waar de Zwarte Madonna is verschenen. Een mooie route langs allemaal beelden. Om de grot heen is een kerkje gebouwd (Santa Cova), tegen de rotsen aan. 
Hier laten mensen de vreemdste dingen achter ter ere aan Maria zoals trouwjurken, doopjurken en motorhelmen. De ‘echte’ Zwarte Madonna die destijds is gevonden, staat nu dus in de kerk. We lopen terug en nemen halverwege de Funiculair weer naar boven. Dit is is een cabine aan een kabel, één gaat naar boven en de ander naar beneden en halverwege passeren ze elkaar, leuk gezicht. 
Bij terugkomst is het behoorlijk stiller geworden en we besluiten nog even de Zwarte Madonna dag te zeggen. Met de kabelbaan naar beneden is ook weer prachtig. Vooral als we over een steile rots gaan en je de afgrond inkijkt, laten veel mensen een gilletje – de Japanners hoog en luid. Bij de auto praten we nog even met Amerikanen die ook door Europa reizen en dan naar een camping vlak bij het vliegveld (en aan zee). Co kookt een heerlijk maal, een ijsje toe en nog even een wandeling over het strand. Roos wordt voortdurend aangevallen door de muggen dus het blijft bij een wandelingetje, we duiken ons bed in. De volgende ochtend hééééééél vroeg op (voor Europese begrippen dan: om half 5)
om Roos naar het vliegveld te brengen. Co kan de auto niet parkeren ivm de hoogte en Eef brengt Roos dus naar binnen. Bye bye lieve Roos! 
We hebben erg genoten met z’n drietjes, het was superfijn je even bij ons te hebben!Voor meer foto's zie map. 6 Spain II (in de Gallery)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten