Het middaguur is aangebroken als we Monaco achter ons laten. We hebben vanaf Marseille tot en met Monaco bijna stapvoets gereden en Co is het wat zat met langzaam rijden en wil even wat kilometers maken. Maar ja dat kan eigenlijk alleen maar over de snelweg en die willen we vermijden. Het is een beetje een sport geworden grote wegen te omzeilen. Eef is een meester in kaartlezen en de juiste route uitstippelen. Dit wel natuurlijk met behulp van gps, borden en kaarten. We besluiten even niet zelf na te denken en de GPS het werk te laten doen: we stellen hem in op Milaan en we zien wel hoever we vandaag komen. Het blijkt weer een prachtige route binnendoor en we passeren wederom prachtige landschappen, vergezichten, dorpjes en inderdaad smalle weggetjes. 
Toevallig hoorden we dat Frank en Margot een paar dagen in Milaan zijn, en het zou natuurlijk erg leuk zijn om hen even te ontmoeten. Maaaaaar over deze binnenwegen kan het wel even duren voor we daar zijn! Om een uur of 6 uur rijden we voorbij Alba. We vinden we het wel genoeg en gaan op zoek naar een slaapplek. Langs de weg staan allemaal borden ‘wildkamperen verboden’, helaas! Maar een camperplek of camping is in de verre omtrek niet te vinden. Bij een grote camperzaak proberen we de auto neer te zetten, maar het personeel geeft aan dat dat niet de bedoeling is. We proberen twee andere camperplekken uit ons boek te vinden, maar de één is onvindbaar en de ander in een soort achterbuurt. We rijden dus maar door en ineens zijn we in Milaan. Superleuk want dan kunnen we morgen Margot haar verjaardag vieren. Het is inmiddels 8 uur en het is al wat donker geworden als we een mooie grote parkeerplaats zien. De slagboom staat open, dus we rijden de parkeerplaats op en zetten onze auto een beetje achteraf neer. Wat blijkt, we staan naast een groot ziekenhuis en dit is de parkeerplaats voor het personeel. Dus het duurt niet lang of we worden ervan op de hoogte gesteld dat we hier echt niet kunnen kamperen hihihihi. Dan maar weer verder zoeken. Het is al half 10 als we eindelijk een camping vinden. Gelukkig hadden we tussendoor wat gegeten, dus na het tandenpoetsen naar bed. De volgende ochtend zijn we heel vroeg op. De camping ligt dan wel aan de rand van Milaan, maar in verband met de ochtendspits weet je maar nooit. En ja hoor inderdaad een behoorlijke ochtendspits. En dat niet alleen, er is ook een enorm parkeerprobleem. Auto's op stoepen, naast, achter en voor bushaltes en zelfs midden op de weg. Natuurlijk deze en gene met een briefje, lees bekeuring, achter de ruitenwisser. Wij zien een soort parkeergarage, waar we naar binnenrijden. Co moet de sleutel afgeven, zodat de beheerder de auto kan verplaatsen. Het is een kleine overdekte garage, en het geeft een rustig gevoel om de Prado hier achter te laten. De beheerder begrijpt dat het voor ons niet alleen een auto is, maar ook ons thuis. We pakken vanaf daar de metro naar het centrum. Als je denkt dat de Parijse metro druk is, dan moet je de metro in Milaan nemen. Als sardientjes staan we tegen elkaar aangedrukt. Na 15 minuten kunnen we gelukkig uitstappen, met de roltrap naar boven en wat blijkt: we staan direct voor de Duomo, ofwel de Dom. 
Het is net half negen en we hebben met Frank en Margot afgesproken tussen half 11 en 11 uur. We gaan dus eerst de Dom bezoeken. We willen een ticket kopen en Eef wordt door de suppoost al gezegd dat haar rok te kort is en dat haar blote schouders maar net kunnen. Goed ik heb een mening over de Katholieke kerk die ik even voor mezelf houd en niet opschrijf. Nadat we een ticket hebben gekocht en Eef een sjaal heeft omgebonden om haar rokje te verlengen, gaan we de Dom binnen en bezoeken één van de grootste Rooms-Katholieke kathedralen in de wereld. De Dom is bekend vanwege het interieur met veel middeleeuwse schatten en het exterieur met tientallen torentjes en duizenden beelden. 
We wandelen rustig rond, komt er ineens een bezoeker naar Eef en hij geeft aan dat haar schouders te bloot zijn. Je weet wel zo’n mannetje met vet haar, bril en een leren tas grrrrrr. Dan komt er een suppoost aan en hij verzoekt de man zich hier niet mee te bemoeien. Ze belanden in een heftige discussie, waarna wij maar snel doorlopen. We bezoeken vervolgens de crypte en het archeologisch (ondergronds) museum. Ook beklimmen we de toren om op het dak rond te lopen.
Er wordt veel gerenoveerd aan de Dom. Al het zachte steen wordt vervangen door marmer. Erg kunstig om te zien hoe de werkmannen hiermee bezig zijn.
Prachtig uitzicht en erg van genoten. Daarna aan de overkant naar de winkelpassage “Galleria Vittoria Emanuele II”. Dit is het oudste winkelcentrum van Milaan (uit 1870). Erg mooi. 
De duurste en mooiste winkels van modestad Milaan zijn te vinden in de gouden vierhoek; alle namen van grote ontwerpers komen hier voorbij. Inmiddels de hoogste tijd om Frank en Margot te zien en Margot een dikke verjaardagsknuffel te geven. We lopen samen naar Savini en drinken heerlijk koffie & thee. 
De ober had meer verstand van ‘oberen’, dan van foto’s nemen 
We praten gezellig bij, de tijd vliegt jammer genoeg. Wat is de wereld toch klein als tijdens ons gesprek blijkt dat Margot haar moeder vroeger op Cootje en zijn broer Martin heeft gepast. We lopen we nog even samen richting hun hotel, want Frank heeft een prachtige delicatessenzaak gezien. Hij zegt dat we die echt moeten zien. Inderdaad schitterend, voor de Amsterdamkenners een soort Dikker en Thijs. 
Na een gezellig en warm samenzijn, nemen we afscheid van elkaar en we spreken af waar dan ook we zoeken elkaar weer op. Daarna de auto ophalen en nog even met de auto het centrum in…….. proberen zo dicht mogelijk langs de Dom te komen. Al snel zien we borden dat je niet verder mag, afgezien van taxi’s. We doen maar even of we dit niet begrijpen. We rijden dwars door het centrum en komen uit precies voor de Dom. Ook zien we de Torre Velasca, een markant gebouw door de opvallende vierkante top geïnspireerd op de forten die er vroeger stonden. 
Een prachtige rit en we hebben erg veel bekijks. Tot onze schrik ook van de politie, maar die laten ons gewoon langsrijden. We besluiten naar het Gardameer te rijden, waar we om 4 uur aan komen en heerlijk tot het donker is aan het meer zitten. 
Wat een mooie omgeving! Er verschijnen steeds meer lichtjes aan de overkant. 
Als we naar bed gaan blijkt onze hele tent onder de zwarte vliegjes te zitten. Eerst dus even kloppen, vegen en schoonmaken voor we in bed kunnen. Toen we gisteren hier aankwamen, zagen we onderweg een Toyota garage; Bonera Desenzano.
Daar gaan we vandaag even naar terug, de banden hebben 10.000 km erop zitten en moeten gerouleerd worden. Ze zijn erg vriendelijk bij de garage en met de tekening van Eef welke band waarheen moet (6), gaat het lukken. Co baalt dat hij er niet bij mag blijven. Na een uurtje kunnen we weer verder. We rijden via Verona en Vicente naar Venetië.Voor meer foto’s zie map 10. Italy (in de Gallery).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten