London, here we are!

He, he, het is dinsdag 27 maart 2015 en na meer dan een jaar voorbereidingstijd gaan we eindelijk vertrekken. Voor we naar het vliegveld gaan, lunchen we nog even bij een koffietentje naast ons postkantoor. Vreemd idee dat we ons leven hier een jaar achter laten! Het shuttlebusje komt op tijd en ‘vliegt’ ons naar Durban, we zijn in 1,5 uur al op het vliegveld. We vliegen via Dubai naar London. Na een vlucht met heel veel turbulentie komen we aan op London Heathrow. Daar staat Roos ons al op te wachten! Fijn om een paar dagen samen te hebben om London te verkennen en vervolgens ons uit te zwaaien. We zoeken ons hotel op dat een klein half uurtje buiten het centrum ligt, als er tenminste geen treinen, metro’s of bussen uitvallen.

We krijgen een email van het verschepingsbedrijf dat de boot nog niet aanwezig is en dat men met lossen begint op zaterdag. In het weekend zijn er geen mensen aanwezig, dus maandag pas verdere mededelingen. Grrrrrrrr balen we hadden gehoopt om op zaterdag de auto te krijgen, zodat Roos hem ook nog kon zien. En bovendien was het makkelijk om Roos weg te kunnen brengen naar het vliegveld op zondag. Voordat we bij het hotel zijn, is het al wat later. We praten lekker bij, regelen het gereedmaken van de telefoons voor Europa en zoeken laat in de middag een restaurantje om te eten. De straat waar ons hotel is, is een soort Kanaalstraat in Utrecht. Allerlei allochtone winkeltjes en duistere eettentjes. We vinden een pizzeria, waar ze de houtoven voor ons aandoen – ze hebben verder geen klanten. Het is heerlijk!

De volgende dag gaan we al vroeg op pad. We bezoeken St. Martin in the Fields, The National Gallery en wandelen door het centrum. Roos wil heel graag naar het House of Parliaments. De veiligheidsprocedures zijn heel streng, maar uiteindelijk lopen we naar binnen.We boffen enorm want het blijkt de laatste dag van de regering.en er is een pittig debat gaande over de verkiezing van de ‘speaker of the house’. Heel interessant om mee te maken! Ook bij de House of Lords zitten we even op de publieke tribune, we kunnen ons voorstellen dat een aantal leden zitten te slapen. We lunchen even en gaan via de Westminster Abbey (helaas niet naar binnen, 32 pond per persoon vinden we echt een beetje belachelijk) weer op stap. We lopen heerlijk langs de Thames, zien de Eye (reuzenrad). Bij het paleis van Diana, Kensington Palace, lopen we door naar Hydepark. Helaas is het te koud voor activiteit in de “Speakers corner”. Dit is de plek waar van oudsher sprekers in het openbaar hun mening verkondigen over politiek, cultuur en religie vaak vanaf een zeepkist. Slechts twee onderwerpen zijn verboden om over te praten: het koningshuis en het omverwerpen van de regering. Oorspronkelijk stonden op deze plek trouwens de galgen van Tyburn, waar veroordeelden hun laatste zegje mochten doen.



Uiteindelijk komen we aan bij het sjieke warenhuis Harrods, waar we een kijkje binnen nemen. Het is al donker als we de winkel weer verlaten en opeens gaan er duizenden lichtjes aan aan de gevel, erg mooi gezicht. We eten bij een pub bij Piccadilly circus en vertrekken daarna richting ons hotel. We nemen de bus terug om de stad bij nacht te kunnen zien. Moe en voldaan ploffen we in bed.














Buckingham Palace is natuurlijk een must voor de volgende dag. We zijn er al vroeg en met ons vele honderden anderen. De vlag wappert, dus de Koningin is thuis. Gelukkig hebben we een goede plek om alles te zien, met dank aan twee Italiaanse vrouwen. We kijken naar de aflossing van de wacht. Wat een circus!

We nemen de Underground richting de Tower, een gebouwencomplex aan de Thames. In de loop van de eeuwen heeft het dienst gedaan als Fort, koninklijk paleis, staatsgevangenis, munt, garnizoen, museum en arsenaal. De kroonjuwelen in de Tower worden bewaakt door zogenaamde Beef-eaters, ceremoniële bewakers. Om beef-eater te worden moet men 22 jaar onberispelijk militaire dienst achter de rug hebben.


Daarna lopen we naar de Tower Bridge. Op een leuke manier wordt de bouw van de brug uitgelegd, kun je in de machinekamer kijken en bungelen we boven het wegdek. Ook krijgen we een interessant overzicht van alles bijzondere bruggen in de wereld. Het is al  laat als we richting ons hotel vertrekken. We vinden een leuke pub in de buurt, waar we een echt Engelse overheerlijke steakpie eten. Het is inmiddels weekend en erg druk vooral op station Victoria. Beetje gekkenhuis, soms onder en soms boven de grond. We doen rustig aan en lopen naar de St. Pauls Cathedral. Daar aangekomen moeten we al weer flink in de buidel tasten om het huis van de Heer te bezoeken. We vragen of het ook mogelijk is te bidden en wij worden langs een rij mensen geleid en hebben vrij toegang tot de kerk, waar net de kerkdienst begint. We hebben alleen geen toegang tot de toren. Na 5 min te hebben “gebeden” stappen we op en lopen rond in de kerk en de crypten. We willen ook de koepel graag bezoeken. De mevrouw bij de ingang vraagt naar onze kaartje , Co zegt dat de laatste persoon ze heeft en we lopen met een groep Duitsers verder naar boven. Prachtig uitzicht in en buiten de kerk.





We zullen het niet te vaak over eten hebben, maar de koffie en thee met een heerlijk taartje erbij , hebben we goed kunnen vinden . We hebben heel wat kilometers afgelegd, lopen, zitten, staan, genieten en weer verder gaan. De tijd vliegt.  Na wat zoeken lukt het ons vervolgens om naar Greenwich te komen.

Greenwich vormt het nulpunt van het systeem om de lengtepositie op het graadnet van de aarde aan te duiden. In dat systeem bevindt Greenwich zich op een nulmeridiaan. Greenwich is ook de plaats waar de tijdsstandaard is afgesproken; als de zon daar op het hoogste punt staat (in het zuiden), dan is het 12 uur lokale tijd. We bezoeken het museum over tijd en navigatie.Erg interessant, maar beetje te veel info. Wel een bijzondere plek om samen te bezoeken! Het is weer aan het avond worden en we gaan richting China Town. Daar zoeken we een restaurant en eten GODDELIJK chinees eten. Ik denk dat dat het resultaat is van ons ochtend gebed in St.Pauls De terugweg naar het hotel is wat chaotisch, omdat een verbinding is uitgevallen en nog wel in onze richting. We duiken snel in bed. De klok gaat immers een uur vooruit vannacht, dus een uurtje minder slapen. En de taxi pikt ons om 4.30 al op, om samen Roos naar het vliegveld te brengen. Het was fijn dat Roos bij ons was en wat we hebben veel gezien, genoten, geknuffeld en gepraat. Tot ziens maar weer Roosje!



Wij reizen naar het hotel terug en installeren ons beneden in de lounge van het hotel. Een dagje bijkomen, foto’s bekijken, blog bijwerken. De WC liep door in onze kamer (hebben we niet gemerkt hoor) en we kregen dus een extra nacht. Je blijft toch altijd een Hollander he. We hopen dat we gauw de auto kunnen ophalen in de komende week!

Bye bye, see you next time!

Zie voor meer foto’s in Gallery onder 2. United Kingdom

.