The Gambia, "the smiling country"

Als we bij de grens aankomen, gaan we eerst naar de politie. De politieman is uiterst vriendelijk en vindt het fijn dat we de Gambia komen bezoeken. Het toerisme is hier het afgelopen jaar behoorlijk ingestort, ook al was er geen ebola. Heerlijk trouwens om weer even Engels te kunnen praten! Dan door naar de douane. De douaneman is zo mogelijk nog vriendelijker, en hij stempelt zonder enig probleem ons carnet. We vertellen dat we hier kerst komen vieren. De Gambia is 96 procent islamitisch, maar ze vinden het toch fantastisch. We moeten wel continu lachen van hen, want we zijn nu bij de “smiling coast”. Ook wil hij graag ons adres en FB “om contact te kunnen houden”. Interessant om langs de weg de borden te zien over Ebola.

We hebben al gauw een politiecontrole, maar we kunnen meteen verder. Bij de 2e post willen ze van alles weten. Ze wensen ons overal Merry Christmas. Bij de 3e controle is het foute boel zegt de man: we hebben niet de juiste papieren "dat wordt moeilijk, zo kunt u niet verder". Hij wil geld dan laat hij ons verder rijden. Uiteraard betalen we niet en dus komt zijn superieur erbij. Die zegt “ik hoor dat u niet de juiste papieren hebt”, waarop Eef hem laat zien dat dat onzin is en hij ons gauw een fijne dag verder wenst. We rijden door naar Sukuta, waar we makkelijk de camping vinden. Het is stil, maar het ziet er verzorgd uit en de ontvangst is vriendelijk. Helaas is het niet bij zee. We hadden eerlijk gezegd het een beetje anders verwacht voor de Kerst, maar goed this is how it is!

Vanochtend ontbijten we met een heerlijk verse baguette. Lekker rustig, niet dat we anders niet rustig ontbijten, maar vandaag hoeven we niet verder. Na de koffie gaan we boodschappen doen. Nergens is het echter mogelijk met kaart te betalen en we hebben nog geen Gambiaanse Dalassies, dus we moeten eerst op zoek naar een ATM. De eerste is buiten gebruik, de tweede is niet voor onze kaart en de derde lukt. Tenminste de eerste keer. De tweede keer zegt de machine “de transactie is gelukt, neem uw kaart uit”. Maar er verschijnt geen geld! Oops stressmomentje dus. Eef loopt gauw de bank in. Ze kijken niet raar op en vrij vlot wordt geregeld dat we alsnog ons geld krijgen. Gelukkig! We hebben geleerd altijd een ATM te gebruiken bij een bank en tijdens openingstijden, en we zijn maar wat blij dat we ons daaraan gehouden hebben. Dan op weg om boodschappen te doen. Er zijn een aantal winkels waar je voedsel kan kopen rechtstreeks geïmporteerd vanuit Engeland. De prijzen zijn enorm, terwijl de kwaliteit erbarmelijk is; slappe en verrotte bloemkool, 3 Engelse pond voor een pak crackers en de aardappelen zijn al gaar van zichzelf. We zoeken gewoon nog even verder. We vinden een winkel dicht bij de camping en dus niet midden in het toeristische gebied. Het wordt gerund door Indiërs dus we voelen ons er meteen thuis! We kunnen aardig wat van de voorraad aanvullen, nog steeds wel prijzig. We zijn blij dat we nog “vers” vlees in onze diepvries hebben, dat maakt het leven wel makkelijk. Omdat we de komende dagen niet willen rijden, gaan we ook nog even tanken. Ook dat valt tegen 1.30 euro, terwijl we steeds onder de euro zaten. Verder zien we een vreemd fenomeen: veel blanke Europese toeristen, oude vrouwen en mannen die met hele jonge zwarte partners zijn. Erg ordinair publiek. Volgens Co kunnen ze waarschijnlijk in Europa geen partner krijgen, maar hier is alles voor hen te koop.

Er zijn er veel bars, disco’s, restaurants en hotels. Not our place to be! We kijken nog even bij het strand en gaan dan gauw terug naar onze camping.

Hoewel Gambia prachtige stranden heeft, is het nog niet enorm populair om hier lekker met een handdoekje te gaan liggen. Je wordt namelijk continu aangesproken door locals die je wat willen verkopen. Vandaar dat de toeristen allemaal bij een resort liggen. We koken gezellig samen. We hebben enkele 20 liter vaten water kunnen kopen (die je normaal op een drinkautomaat zet). Co gebruikt zijn ingebouwde waterpomp om het water in onze watertank te pompen. Lekker makkelijk!

Vandaag een rustig dagje bij de tent. Eef doet de was, vandaag alle kleding met de hand en morgen met de wasmachine nog even de lakens.

Co is ondertussen druk met het roteren van 6 banden. Hij is niet zo weg van de garages hier en doet het dus liever zelf. Onderweg was het wel leuk om te zien hoe ze met naald en draad en stukjes rubber de banden repareren.

Co gebruikt de airjack om de auto omhoog te brengen. Dit is een soort ballon die hij vult op de uitlaat van de auto. We zijn benieuwd waar de volgende keer zal zijn, over 10.000 kilometer.

Na afloop gaan we lekker douchen in de buitendouche. Een koude douche welteverstaan, we beginnen er aan te wennen want we hebben al een aantal weken geen warme douche gehad.

Vanmiddag gaan we te voet naar de winkel, want we hebben flink borg betaald voor de waterfles die inmiddels leeg is dus dat krijgen we graag terug. Het is veel verder lopen dan we dachten. Onderweg zien we ineens schitterende groentetuinen en kraampjes erbij waar mooie groenten worden verkocht.

Het is een ontwikkelingsproject. Maar de zwarte mensen hier zijn niet gewend om groenten te eten, dus alle oogst gaat naar de hotels en de Europeanen die hier wonen. Als we zaterdag vertrekken, gaan we hier nog even langs! Iets verderop verkoopt een vrouw vis, iets teveel vliegen voor ons. Op de lokale markt is het een enorme drukte. Echt grappig om sommige kramen te zien bijvoorbeeld met allemaal Europese kostuums, maar dan uit de zak van Max.

Als we terug bij de camping komen, heeft het zoontje van één van de medewerksters een bushrat gevangen. Hij glundert trots. Het is een megagroot dier, die ze vanavond lekker gaan oppeuzelen.

Het is Kerstavond. Het voelt een beetje vreemd. Kerst staat voor ons voor samen zijn met familie en/of vrienden en de kerstnachtdienst bezoeken. Maar we zijn de enige gasten op de camping. En een kerk hebben we niet kunnen vinden, in dit land waar 96% Islamitisch is. Terwijl we dit schrijven horen we de Iman op de minaret zingen. Vast niet: “De herdertjes lagen bij nachten”, toch gaan we lekker vroeg naar bed. Het is geen “Stille Nacht, Heilige Nacht”, want als we een paar uur hebben geslapen barst de muziek van de discotheken in de stad helaas los. We hebben zin om een wat andere omgeving op te zoeken. Het is vandaag Eerste Kerstdag. We pakken alles in en gaan op pad. Eerst even langs de groentekraam om wat groenten te kopen. Het is erg gezellig met de vrouwen.

Dan rijden we naar het Zuiden. We hadden verwacht een leuk restaurantje aan zee te vinden om te eten, maar dat lukt niet echt. Het is sowieso onmogelijk om bij zee te komen, er loopt geen weg. Alleen vanaf sommige lodges, kun je het strand oplopen. Helaas is van de lodge die wij bezoeken weinig over, het restaurant ziet er niet uit. Vanaf de over kijken we hoe een visser zeer behendig zijn net uitgooit. het doet ons denken aan oom Han die ook altijd met een net viste in zee.

We zijn er klaar mee en besluiten gewoon weer lekker op pad te gaan. Langs de weg die we volgen, liggen allemaal zakken met zelfgemaakte houtskool.

Als je de Gambia op de kaart bekijkt, ziet het er uit als een wormvormig aanhangsel dat vanaf zee in het Midden van Senegal steekt. In het midden van de Gambia ligt de Gambia rivier. De Engelsen en de Fransen besloten destijds dat de grens van het land bepaald zou worden door vanaf de rivier een kanon af te schieten, dus ruwweg 15 kilometer aan beide kanten! In de rivier ligt James Island / Kunta Kinteh Island. Deze werelderfgoed locatie staat bekend om zijn geschiedenis van slavernij. Hier werden de slaven destijds verzameld. Het was ook een belangrijk handelspunt voor de handelsroute vanuit Europa naar de binnenlanden van Afrika. Onze weg loopt een stuk van de rivier af en komt door veel dorpjes. Opvallend is het aantal waterpompen en waterpunten die hier staan, gedoneerd door allerlei instanties. Het is een gezellige drukte rond deze putten!

In de loop van de middag komen we aan bij Tendaba lodge,  ooit gestart door Zweden en nu gerund door Gambianen. Het ligt op een schitterende plek aan de enorm brede Gambia rivier.

Helaas hier hetzelfde probleem als in Zuid Afrika; er wordt totaal geen onderhoud gepleegd waardoor het er vervallen uitziet. Wij zijn toch reuzeblij met een mooi plekje aan het water, dit is meer de sfeer die we voor vandaag zochten!

We eten een heerlijke bisque (nog uit onze Spaanse voorraad) en genieten van het uitzicht. Mooi om te zien hoe het eb wordt en de mangrove bossen hun wortels nog meer laten zien. Door het lage water zien we nu ook de schelpen aan de palen van de steiger.

's Nachts gaat de generator aan en hebben we zelfs stroom. Vandaag de laatste dag in Gambia, we vertrekken lekker vroeg en vervolgen de route naar het Oosten. Het is een brede asfaltweg, het rijden gaat makkelijk. We genieten van de natuur en de dorpjes waar we doorheen komen. Soms is er maar weinig plek om te rijden, zo vol is het met karren en mensen.

Regelmatig steken er koeien de weg over. Een klein jongetje drijft deze kudde aan, terwijl verderop een aantal kinderen speelt met zelfgemaakt speelgoed.

Het blijft iedere dag bijzonder om te zien hoe de mensen leven. De kilometerstand geeft aan dat we 50.000 kilometer hebben gereden! Aan het eind van de ochtend zijn we bij de grens en rijden we de Gambia uit.

Bye bye Gambia!


Voor meer foto’s zie map 49. The Gambia in de gallery.