We rijden heel langzaam om op de GPS precies het punt te zien waar de Westelijke Sahara begint. Deze grens is trouwens nog steeds omstreden, zoals wij al merkten toen we Marokko inkwamen (zie eerste post Marokko).
Vroeger heette dit gebied de Spaanse Sahara, en toen de Spanjaarden in 1975 vertrokken wilde zowel Marokko als Mauritanië het land hebben. Na jaren guerilla-oorlog is er in 1991 een staakt het vuren getekend. Het was de bedoeling dat er democratische hervormingen zouden volgen, na een referendum. Dit is tot op heden niet gebeurd, met name doordat het zeer problematisch ligt wie er mag stemmen. We zijn erg benieuwd hoe het zal zijn om door dit gebied te trekken. We rijden vandaag niet meer zo ver. 35 kilometer voor de plaats Laayoune zou een leuke camping moeten zijn. Wel handig voor de eerste nacht, nu we nog niet precies weten hoe het hier toegaat. De camping ligt op een track 4 kilometer landinwaarts aan een zoutpan. 
Het is echter erg primitief, dan kamperen wij liever in het wild. Dus we rijden een stukje terug en zetten de tent op vlak naast het track. In de Westelijke Sahara liggen nog steeds mijnen, dus we blijven graag in de buurt van het track. We zitten heerlijk in ‘t zonnetje. Net als Co begint met koken komt er een oude Landrover aan, met een lekke band. Uit de gebaren van de man maken we op dat hij graag zou willen dat we z’n band oppompen. Ok, even de auto starten en de compressorslang tevoorschijn halen en in een paar minuten is het gefikst. 
Alhoewel, volgens Co is de man zijn ventiel lek, dus echt ver zal hij niet komen. Co wil de slang alweer oprollen als de man hem meetrekt naar de auto; er liggen nog twee banden die opgepompt moeten worden. Haha, goed bezig!
De man gaat tevreden weer verder en Co start met koken. We kunnen wel een kookboek beginnen: “Koken met Co in de woestijn” 
Vanavond weer zo’n heerlijk maaltje: biefstuk met boontjes en gebakken aardappeltjes! 
We staan weer op met zonsopkomst. Dat doet ons denken aan thuis waar we vanuit ons bed de zon uit zee zien opkomen. Nu staan we echter met rondom ons kale vlakten. Ook mooi! We rijden terug naar de hoofdweg en gaan verder met onze route naar het Zuiden. We rijden honderden kilometers vandaag. We hadden verwacht dat het een gravelweg zou zijn door mooie zandduinen, maar het is een asfaltweg door kale vlakten. Eindeloos kun je in de verte kijken!
Toch is het nog steeds heel mooi en bijzonder om hier te rijden. We hebben ook vandaag weer veel politieposten, maar als we met onze fiche wapperen, kunnen we er vlot langs. Het is vandaag 5 December en tot onze verbazing heeft een hulppiet van de Sint een pakje voor ons gebracht met een gedicht erbij. 
Eef leest het lange gedicht hardop voor, terwijl we van de koffie met speculaaspop genieten. Bijzonder hoor, dankjewel Piet Roos! In de Westelijke Sahara zijn een paar plaatsen. Vaak met een poort en een grote boulevard. Bij deze poort bleef iedereen even staan, heel apart struisvogels en dolfijnen haha. 
Af en toe rijden we dichter bij zee waar we kleine nederzettingen zien van vissers.
Aan het begin van de middag rijden we de landtong op waar Dakhla ligt. Volgens de boeken de mooiste plek van de Westelijke Sahara en lekker chill. De route er naar toe is inderdaad schitterend. 
We rijden door het plaatsje heen, maar de chillfactor ontgaat ons enigszins. Dan rijden we de landtong weer een stuk terug en we parkeren de auto aan de zee boven een mooie klif. Weer een uniek plekje. Het waait wel enorm. Co krijgt de haringen niet in de harde grond, dus hij maakt een touw vast van de ladder naar de auto, zodat we niet met tent en al de lucht ingaan vannacht. De hele nacht waait het flink, maar geen probleem. En wie wordt er niet blij van zo’n zonsopkomst?
We staan bij de auto te ontbijten en kijken uit over zee. Wat een heerlijke start van de dag! Daarna de tent inklappen. De wind is nog steeds hevig en we moeten bij het inklappen van de tent de auto 2 x draaien, zodat we de wind erin hebben en de tent niet over de auto klapt. Daarna op weg. Eerst nog wat diesel bijtanken. Op een stuk van 30 kilometer hebben we al weer 2 roadblocks te pakken, maar de agenten herkennen ons gelukkig van gisteren. Ze wensen ons bon voyage en we mogen meteen weer verder. Onderweg zien we ineens het bord van de Kreeftskeerkring, supertof! We zijn benieuwd wanneer we bij de evenaar zullen zijn!
We rijden zo’n 50 kilometer parallel aan de landtong waar we vannacht op de klif hebben geslapen. Het is een mooi gezicht en de zee ligt behoorlijk lager dan de weg. De kleuren zijn fantastsich.
De woestijn wordt ook wat zanderiger. Mooi wit zand met af en toe ook stille getuigen van een ongeluk. 
Het is niet zo ver vandaag en we weten een hotel te vinden 80 kilometer voor de grensovergang. Daar lunchen we bij de auto. Eef vraagt of we er mogen kamperen, dat mag voor de deur van het hotel. Het is een komen en gaan van mensen, gezellige drukte zullen we maar zeggen.
Na de lunch gaan we aan een tafeltje zitten van het hotel en werken we nog wat aan de foto’s en het blog. Helaas is de wifi kapot. Als we klaar zijn, vragen we aan de manager of we even gebruik mogen maken van de douche. Geen probleem en met een betaling van 15 Dirham douchen we heerlijk. Vandaag eten we tomaten/bananensoep,.een maaltijdsoep van Sonja Bakker die erg lekker is. In het winkeltje van het hotel verkopen ze ook brood, maar de man van het winkeltje durft het ons niet te verkopen zo oud is het hihi. Dan zitten we nog heerlijk tot een uur of negen in de binnentuin van het hotel. Het is een heerlijke zwoele avond. We ontmoeten ook nog een inspecteur van de douane. Hij rijdt zelf een nieuwe Prado en hij is erg enthousiast over onze tent en en wil van alles weten.We vragen hem nog even over een slaapplek voor morgen in de woestijn. Hij zegt: links van de weg liggen nog heel veel mijnen, dus is echt een no go area, en rechts van de weg is het meeste opgeruimd maar blijf wel op de tracks. Zeker weten! Dan naar bed in een wat rumoerige omgeving, want het is een komen en gaan van mensen, auto’s, vrachtwagens, katten en honden. We slapen allebei goed. We doen het rustig aan vanmorgen, want het is nog maar 80 kilometer tot aan de grens. We gaan bij de huizen rond het hotel op zoek naar brood en vinden 2 verse broden, lekker voor tussen de middag. Dan op naar de grens. De route is weer erg mooi. In totaal rijden we bijna 1100 kilometer hier en het is alsmaar rechtdoor!
De wind heeft de stenen en het zand in de mooiste vormen uitgesleten. 
Onderweg drinken we nog even koffie/thee en genieten van het uitzicht. 
Als we rond 10 uur bij de grens zijn, stapt Eef uit om te vragen wat we kunnen doen. Al gauw heeft Co ook een politieman bij zich. Allemaal uiterst vriendelijk en behulpzaam. We mogen naast de poort kamperen en morgen weer verder rijden. Omdat ons visum voor Mauritanië op 8 december ingaat, mogen we Marokko nog niet uit. Tussen Marokko en Mauritanië ligt 4 kilometer niemandsland en daar mag je ‘s nachts niet verblijven. We zetten de tent op en lunchen in de schaduw. 
Dan gaan we naar een cafeetje met wifi zodat we weer wat kunnen posten en onze mail kunnen lezen. Daarna gezellig weer bij de tent zitten, het is erg druk met vrachtwagens. Er komen steeds politiemensen op ons af in uniform en in burger, die het gezellig vinden om een praatje te maken. Vooral dat wij uit Afrika komen en op reis zijn naar Zuid Afrika, spreekt hen aan. Dan staat de inspecteur van de douane ineens voor onze neus en begroet ons vriendelijk. Even een hand schudden, je rechter hand op je hart tikken, veel lachen en met hetzelfde ritueel elkaar weer gedag zeggen. 
Het is niet laat, maar wel weer rumoerig als we in onze warme tent duiken. Onze laatste nacht in de Westelijke Sahara. Als we de volgende ochtend wakker worden, staan er al 17 auto’s in de rij voor de grensovergang. We pakken snel in en zetten onze auto ook in de rij. Dan zetten we de tafel met de brander neer en we koken water voor thee (en voor de thermosfles) en dan ontbijten we. We hebben veel bekijks. Het is inmiddels half acht en om negen uur gaat de grens open. Om kwart over negen komt er enige beweging. Het is inmiddels 10 uur en we staan nog in de rij. Dan maar even koffie/thee drinken! Een kwartiertje later is het zover, we mogen naar binnen. We moeten langs 5 verschillende politie-en douaneposten. Ook komt er een drugshond in de auto zoeken, hij drukt per ongeluk op de claxon haha. We zijn trouwens de enige auto die bezoek krijgt van de hond, zeker omdat we een Nederlands paspoort hebben. We zwaaien naar agenten die we van gisteravond kennen en dan zijn we eindelijk op weg.Vaarwel Westelijke Sahara! وداعا الصحراء الغربية
Voor meer foto’s zie map 46. Western Sahara in de gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten