We gaan eerst onderweg naar Zagora. De route is erg mooi door de Draavallei. We zien oneindige vlaktes afgewisseld met oases en kasba’s. Ook zijn er lavabergen. 
Langs de weg is een enorme begraafplaats, met duizenden stenen. Volgens Islamitisch gebruik staan de stenen verticaal. 
De natuur is adembenemend mooi, we kijken onze ogen uit. We drinken koffie langs de weg, heerlijk aan’t genieten.
Langzaam zien we het landschap veranderen. Roos is erg enthousiast als we de woestijn naderen en speurt de horizon af naar dromedarissen. 
Onze bestemming van vandaag is Mhamid. Het is het laatste plaatsje voor de woestijn begint, op de grens met Algerije. We stoppen bij een restaurantje waar ze ook dromedaristochten organiseren (Bivouac soues les etoiles). We vinden het leuk om te ervaren hoe het is om op een dromedaris te rijden. Bijzonder als je je indenkt dat karavanen al honderden jaren, met dromedarissen, door dit gebied trekken. 
Wij spreken met Hamza af dat we na de lunch naar zijn bedoeïenentent zullen rijden in de woestijn en vanaf daar de dromedaristocht zullen doen. Hamza wil eigenlijk met ons meerijden. Als hij echter ziet dat Eef en Roos al met z’n tweeën op de voorstoel zitten, pakt hij gauw z’n brommertje en rijdt voor ons uit. 
Midden in het zand liggen drie dromedarissen op ons te wachten. 
Het opstappen is echt fantastisch; eerst z’n achterpoten omhoog en dan de voorpoten, wat een hoogte! 
We stappen met z’n drieën achter elkaar aan. De dromedarisrug schommelt heen en weer. Wat is dit tof! We trekken door schitterende zandduinen. 
Onderweg stappen we af om op een duin te klimmen. Daarna is het helaas alweer tijd om terug te gaan. Goed dat we onze gids bij ons hebben, want hoe zouden we hier onze weg zelf terug moeten vinden?! Zand, zand en nog eens zand! 
We zien in een duinpan stenen liggen die gemaakt zijn van mest en gebruikt worden om huizen te bouwen. 
In een nomadenkamp drinken we nog een kopje thee. Hamza geeft ons zijn telefoonnummer (+212 6 76380671) en email: hamza.laghfiri@gmail.com. Als we in de komende dagen hulp nodig hebben, mogen we hem altijd bellen. Ook hoopt hij dat veel vrienden van ons hem zullen inschakelen.
Dan begint ons volgende avontuur: met onze eigen auto dwars door dit gebied trekken. We hebben een klein stress momentje aan het begin van de track als de meer dan 1800 routepunten ineens niet meer op onze gps worden weergegeven. Het avontuur lijkt in duigen te vallen, want zonder digitale hulpmiddelen is deze tocht echt onverantwoord en eigenlijk onmogelijk. Met het juiste vinkje doet hij het gelukkig weer! Het is lastig te beschrijven hoe we rijden. Tussen stenen, mul zand en gebarsten aarde moeten we onze route zien te vinden. Overal zijn bandensporen, maar die kun je niet blindelings volgen, want we willen niet ineens vast komen te zitten in een zandpan.
Voordat de zon onder gaat, gaan we iets van de route af om ons kamp voor de nacht op te slaan. 
Na het eten genieten we van de zonsondergang. Er zit veel zand in de lucht, dus we kiezen ervoor om in de tent de foto’s van vandaag te bekijken en aan het blog te werken. Zelfs met volle maan is het een schitterende sterrenhemel waaronder we gaan slapen.Wordt vervolgd.
Voor meer foto’s zie map 45. Morocco in de gallery.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten