Ook het zicht op Palermo en de aankomst zijn de moeite waard. Om half 7 leggen we aan en om 7 uur mogen we dan naar onze auto’s toe en van boord rijden. 
Palermo staat niet echt bekend als een toeristische plek en we rijden er rustig doorheen. Eerst wat door de stad en daarna door de buitenwijken. De wijken zijn erg oud en vooral veel nauwe straatjes. 
Wat een immense stad is Palermo. We hadden het beiden iets kleinschaliger voorgesteld. We kiezen een route dwars door de bergen. Eerst komen we in Altefonte. We passen maar net door de kleine straatjes. Eef let even niet op en we missen een zijstraat. De straat die we inrijden is opeens 1.50 meter breed, dus we moeten achteruit terug. Een hele onderneming, maar uiteindelijk rijden we dwars door het plaatsje de berg op. Fantastisch om het ‘echte’ Siciliaanse leven van zo dichtbij mee te maken. Overal zien we kleine vrachtwagens langs de weg, van boeren die hun zelf gekweekte groentes verkopen. 
Onze volgende stop is het plaatsje Corleone, uiteraard omdat het zo maffia-achtig klinkt. De oorspronkelijke maffia is op Sicilië ontstaan. In 2006 werd de capo di tutti capi (baas van alle bazen) Bernardo Provenzano op 73 jarige leeftijd opgepakt. Hij had als bijnaam: de geest van Corleone. Sinds zijn veroordeling 43 jaar daarvoor, had hij zich schuilgehouden op een oude boerderij in Corleone. We zien veel “baasjes’ rondlopen die zo in aanmerking komen hoor. Dan richting de kust. We hebben ons voorgenomen om op Sicilië geen cultuur te bezoeken, maar gewoon dwars over het eiland te rijden en wat van de omgeving en natuur te proeven. 
Nu dat moeten we zeggen dat lukt aardig: via smalle bergweggetjes komen we aan in Agrigento. We vervolgen een stuk langs de (armoedige) kust, waar we een camping zoeken. Volgens ons boek is er een idyllische camping die aan het strand moet liggen. Nou dat klopt, de zee is inderdaad wat verderop. Alleen de standplaatsen kijken uit op allerlei vuilcontainers en zooi, beetje jammer. We lopen na het eten nog heerlijk even over het strand en gaan tevreden onder de wol. De volgende morgen besluiten we via de zuidelijke weg richting Rosolini te rijden en dan naar Siracusa, waar we een tijdje in de haven zitten. 
We zien onderweg duidelijk dat Sicilië de graanschuur van Italië is. Het is een goed klimaat voor landbouw en ook voor fruitteelt. Zo zien we onderweg vele duizenden kassen van plastic bogen. 
We komen erachter dat het kassen voor meloenen zijn, heerlijk! 
We zien ook allerlei ander fruit: sinaasappels, abrikozen, kersen. We hebben zin in een camping die wel aan zee ligt en stoppen vroeg in de middag. Nu hebben we een schitterende plek boven de rotsen en heerlijk rustig.
‘s Middags plenst het van de regen, dat klinkt zo lekker op het tentdoek hihi. We eten lekker een pizzaatje in het restaurant op de camping. Op onze laatste dag Sicilië staat natuurlijk de Edna op het programma. We hopen er een mooie wandeltocht te kunnen maken. We rijden zo’n 25 km omhoog door een schitterend landschap. Hoe verder we komen, hoe slechter het weer eruit gaat zien. Beneden scheen de zon nog, maar inmiddels rijden we in de wolken. Wel een heel bijzonder landschap.
Voor zover we kunnen kijken is lavagesteente te zien en ook de lavastromen zijn duidelijk te herkennen. 
Het landschap doet kaal en triest, maar ook stoer aan met al die lava. We komen boven aan en gaan even naar de toerist info. Het is en blijft zwaar bewolkt. Jammer! We dachten erover om met de gondel omhoog te gaan en daarna met een georganiseerde jeep zo dicht als mag naar de krater. In verband met de giftige gassen mag je niet te dichtbij komen namelijk. Maar het heeft geen zin om te gaan, je ziet bijna geen hand voor je ogen, het is vochtig in de wolken en de temperatuur komt niet boven de 5 graden uit. Dus ook de wandeltocht naar de top heeft geen zin, al zien we wel een groep mensen in de wolken lopen. 
Helaas! We rijden weer de andere kant van de Edna af en zien daar al duidelijk het verschil van beplanting en begroeiing dat zich na een tiental jaren heeft hersteld. 
De recente uitbarstingen deden zich voornamelijk voor aan de andere kant van de berg. Zo hebben we een mooie tocht over de Edna gedaan en komen wat lager al gauw weer in het zonnetje terecht. In Giadini Naxos gaan we even op een muurtje aan zee zitten voor de lunch. Er ligt een vijfmaster voor anker! 
Hoogste tijd om onze voorraad wat aan te vullen, we vinden een lokale winkel waar het erg leuk is om boodschappen te doen. We rijden via Taormina, een bijzonder leuk stadje. Het plaatsje is gelegen tegen een berghelling. Vanaf de bovenste hotels gaat er een kabelbaantje naar het strand Mazarro. Bij de stad ligt de oudste Griekse vestiging buiten Griekenland. We gaan naar een camping vanaf waar we morgen makkelijk naar de boot kunnen. Het blijkt weer een schitterende plek aan zee. 
Bij aankomst op de camping is de eigenaresse heel opgetogen. Ze had gister onze auto zien staan bij haar oom op de camping en nam een foto om in haar kantoor te hangen. Ze was heel blij dat we nu bij haar waren. Nog wel uit Zuid Afrika, dus vlug weer een foto van de auto maken nu we daadwerkelijk op haar camping stonden, grappig. Eef zwemt even in zee, maar is te verwend met de zee thuis, het is haar te koud brrrr. Met het geluid van de branding op de achtergrond en een heerlijk zonnetje op ons gezicht pakken we de kaart erbij om de route voor de komende dagen uit te stippelen. In ieder geval gaan we morgen met de boot naar het vaste land van Italië en willen we graag de hak van de laars bezoeken. Na een prima nacht rijden we vandaag de slow route langs de zee en door allerlei kleine plaatsjes. We zien een vismannetje die een enorme tonijn heeft gevangen.
In Afrika denkt men vaak dat Europa een soort paradijs is. Maar wij schrikken van de enorme armoede. Je hoeft niet naar Zuid Afrika om sloppenwijken te zien, die zijn er op Sicilië en in Italië te over. En ook ongelooflijke hoeveelheden vuil langs de weg overal. We rijden door Messina heen en we zien het vaste land van Italië aan de overkant liggen. We kopen een ticket voor de overtocht bij een barretje. Het ziet allemaal wat duister uit.
De man bij de ingang zegt nog even te wachten. Hij is druk bezig met niets doen en de vrouw van de bar en een onderhoudsman van de boot vragen hem waarom het zo lang moet duren. Ze krijgen een heftige woordenwisseling met elkaar, maar na 15 minuten mogen we toch op de boot rijden. We zijn de enige auto aan boord hihi. 
Wel zijn er een paar motorrijders. We vragen ons af hoe dit uit kan. Maar dan gaat plotseling de boeg omhoog en rijden er 2 treinen naar binnen! 
Met “vos et ipsam civatem benedicimus”, ofwel “wij zegenen u en de stad”, nemen we afscheid van Sicilië.
Voor meer foto’s zie map 10. Italy (in de Gallery).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten